Γεια…
Σήμερα είναι το τέλος.. από όλες τις μεριές.
Ρίσκαρα με όλη μου την καρδιά, το να μην ξαναμιλήσουμε αλλά και το να μην σε δω ποτέ.
Ρίσκαρα και ακόμη ρισκάρω την σχέση μου.. που δεν θα ήθελα με τίποτα στον κόσμο να χάσω.
Αυτό είναι το τελευταίο βήμα που κάνω.
Εύχομαι μόνο να μην χάσω αυτά όλα που έχτισα και αγαπάω.
…αν τα χάσω… τότε τι να πω.. μακάρι να βρω καλύτερα, μόνο αυτό.
Ξέρω τώρα πρέπει να νοιώθεις κακία απέναντι μου, είμαι σίγουρη γι’ αυτό.
Κοίτα, αν δεν σε ένοιαζε καθόλου από μένα, δεν θα μου μιλούσες, δεν θα ήθελες να συναντηθούμε και όλα τα άλλα που γίνονται, σαν γυναίκα και ώριμη πια, ξέρω, ότι, όταν δεν θες επαφές και οτιδήποτε άλλο με πρόιν σχέση σου, ή κάποιον τότε δεν μιλάς καθόλου.. και να σου τηλεφωνά πάλι.. δεν απαντάς.
Απλά.
Ενώ εσύ κάνεις το αντίθετο. Ναι χαίρομαι γι’ αυτό μάλλον χαιρόμουνα μέχρι που είδα ότι βρήκες την γαλήνη και την αγάπη στα μάτια μια κοπέλας που μου μοιάζει υπερβολικά, στο στιλ όχι αλλού. Λυπάμαι που μετά απ’ όλα όσα πέρασες μαζί μου, δεν έβαλες μυαλό. Πως μπορείς να είσαι εκεί για τα λεφτά και την φυσιογνωμία…
Αλήθεια δεν λυπάσαι το φτωχό το δεκαεπτάχρονο;
Μου λες λογιάστηκες και ότι την αγαπάς..
Πως;
Με το που σου έστησα την παγίδα… κατάλαβα ότι και αυτή είναι ένα από τα θύματα σου.
Καλά.. στέκεις δίπλα μου, της μιλάς στο τηλέφωνο και λες ψέματα, λες να μην μιλήσω..
Έλεος.
Ξέρεις.. πριν τρεις μήνες, όταν συναντηθήκαμε στο club αν θυμάσαι, μιλήσαμε και ήταν να έρθω στο σπίτι σου, με περίμενες, αλλά μίλησες με τον αιώνιο εχθρό μου, τον φίλο σου τον Χ και τότε άλλαξες γνώμη.
Με έστησες.
Αυτό με έκανε να δω διαφορετικά τα πράγματα.
Περίμενα με υπομονή και αξιοπρέπεια να έρθει η δική μου ώρα..
Δεν θέλω τίποτα ποια από σένα.
Αν θες να θυμηθείς, διάβασε ποιο κάτω.. από τότε.. χρόνια πριν.. δες πόσα μου έκανες και εσύ και η οικογένεια σου.
Βρήκα την αγάπη και τον σεβασμό και ρίσκαρα απλά για να νοιώσω ποιο πάνω από σένα και τον Χ .. έκανα μια ψεύτικη ταυτότητα και άρχισα να σου μιλάω.
Μου μιλούσες, 10 μήνες τώρα.
Ήθελες να γνωριστούμε και να έρθω να με ξεναγήσεις στην ωραία πόλη σου.
Είσαι φαντάρος είπες και δεν μπορείς όλες τις μέρες.
Κανένα πρόβλημα.
Είδα ότι είχες σχέση, από τον Νοέμβριο του 2009, μιλούσαμε πολύ ποιο πριν σαν άλλη, μαζί μου όμως από πάντα.
Σε έκανα να πιστέψεις πως δεν ήμουν εγώ και το κατάφερα.
Έκανες σχέση και μου μιλούσες γι’ αυτήν λες και σκοπός σου ήταν να με πληγώσεις και πάλι.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί περίμενες να σου μιλήσω εγώ για την δική μου σχέση και το πώς νοιώθω και μετά μου έλεγες εσύ κάτι ποιο δυνατό..
Να σου φέρω παράδειγμα.. σου το είπα ότι λογαριάζω να παντρευτώ του χρόνου, σε βλέπω σαν απλό φίλο ποια, γιατί να μην μοιραστώ την χαρά μου, αφού και εσύ έχεις κάτι άλλο; Τώρα ποια ξέρω τι θέλω και από σένα αλλά και από την ζωή μου… άρχισες να είσαι αρνητικός και να μου λες πως βιάστηκα και πως είναι κρίμα να κάνω τέτοιο βήμα μέσα σε τόσο λίγο διάστημα γνωριμίας αλλά σου είπα πως αυτό που νοιώθω θα κάνω και αν είναι λάθος δεν πειράζει.. και τότε μου λες.. «και εγώ λογιάστηκα την περασμένη βδομάδα»..
Καλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αλλά εσύ μπορείς;
Πόσο παλαβή με θεωρείς και μου έριξες αυτό το ψέμα ή μάλλον πόσο σίγουρος ήσουν πως θα με πλήγωνες;
Αντίθετα, χάρηκα και στο είπα αλλά και στο έδειξα..
Τότε ήταν που άρχισες να με πολεμάς αλλιώς.
Σε έπαιρνα να δω τι κάνεις όπως πάντα, αλλά απαντώντας, μου έλεγες, «μου χτυπά η φίλη μου, μιλάμε μετά. Έβγαινες μιλούσαμε, μου έλεγες, πάω στην φίλη μου μιλάμε μετά. Σου είπα να βρεθούμε και είπες με μια σιγουριά, αγαπάω την φίλη μου και δεν θέλω να βρεθώ μαζί σου…» μαζί μου, αλλά με την άλλη μου την ταυτότητα καλά τα πήγαινες. Μπράβο.
…έτσι είναι ο ψεύτης και ο κλέφτης πάντα προδώνοντε..
Ο ψεύτης εσύ και κλέφτης ο Χ.. θυμάμαι, ήσασταν Κακοπετριά, εσύ ήσουν με την φίλη σου και αυτός μόνος, έφευγε από εκεί πάνω, σου έστειλα μήνυμα να σου ευχηθώ και με πήρε τηλέφωνο, τάχα ξέχασες το κινητό στο αυτοκίνητο και με πήρε πίσω να μου πει να μην σε ξαναπάρω και άρχισε να με υποτιμά και να με κατηγορεί, άσε που μου είπε ότι δεν είμαι άξια για τίποτα και να σε αφήσω ήσυχο..
Αυτό κράτησα από εκείνον και από σένα τα άλλα όλα..
..και να μας εδώ..
..μου μιλάς και λες, «πάω στην φίλη μου, μην με πάρεις μετά το καφέ θα σε πάρω να βρεθούμε»...
Αλλά να μιλάς με την ψεύτικη μου ταυτότητα μπορούσες και το ποιο ωραίο;
Ήρθες να την βρεις.
Σε ξένο σπίτι, μια άγνωστη… ήρθες.
4 Απριλίου 2010, ώρα 23:23, εμφανίστηκα εγώ..
Τελικά βγήκα αληθινή.
Δεν ήταν η αγάπη και ο σεβασμός που νοιώθεις για την Ε αλλά ο πόθος απέναντι μου, μην δήξεις τι νοιώθεις.. όσο και να προσπάθησες, προδώθηκες, ότι και να είπες μόνο που με έσφιξες στην αγκαλιά σου μου έδειξες πόσο σου λείπω και πόσο τελικά με αγάπησες.
Εκείνη την ώρα ένοιωθα τύψης απέναντι στο αγόρι μου, αλλά και χαρά που κατάφερα να αποδείξω στον εαυτό μου αυτά που πίστευα τόσο καιρό.
…φτάνω εδώ που θέλω, εκεί στην αγκαλιά σου, με κοίταξες στα μάτια και με παρακάλεσες να σε συγχωρήσω. Το ήθελες πολύ, πάρα πολύ.
Δεν μπορώ όμως να το κάνω.
Ναι σε συγχωράω, αλλά σαν άνθρωπο, σαν Μιχάλη ΠΟΤΕ δεν μπορώ να σε συγχωρήσω αλλά ούτε και να σε δεχτώ ξανά. Μου στέρησες την χαρά κάθε γυναίκας για να είσαι εσύ καλά, μου στέρησες την χαρά για ένα αυτοκίνητο.
…με κατηγόρησες και με έφτυσες, τι μου ζητάς τώρα;
Συγχώρεση;
Την έχεις από τα μάτια μου και από την καρδιά μου, αλλά από την ψυχή μου ΠΟΤΕ!
Τώρα που σε γυρίζω και προχωράω, αλήθεια αυτό που σου εύχομαι σαν Α είναι να προσέχεις και να μην κάνεις τα ίδια λάθη.
Ξέχασε με και βρες κάτι που θα σε τραβάει σαν άντρα, μην ψάχνεις κάτι που θα με βλέπεις εμένα, γιατί έτσι δεν θα με ξεχάσεις ποτέ και θα πληθαίνονται οι γκόμενες που θα είναι πληγωμένες από σένα..
Βρες τον δρόμο σου.
Μακριά μου.. και μην προσπαθήσεις να ξαναμπείς στην ζωή μου.
Ποτέ.
Αγάπα με από μακριά.. μάθε κι εσύ να το κάνεις, όπως και εγώ και χαμογέλα με την χαρά μου, αν με αγαπάς, όπως έκανα και κάνω και εγώ εξάλλου, αυτό μου είπε η μάνα σου «αν τον αγαπάς άφησε τον» και το έκανα.
Αντίο!
