Γειά σου..

...πάνε μήνες τώρα

ούτε σε πήρα τηλέφωνο, ούτε ρώτησα για σένα .. τίποτα..
ήταν από τότε που μιλήσαμε και με αποκάλεσες "σίγουρη" ήταν από τότε που ήθελα να σε δω να λες πως με έχασες για ΠΑΝΤΑ..
Έκλαψα πολύ, θυμάμαι σαν χθες.. αλλά σε έριξα στο πάτο, ήθελα να βγω για πρώτη φορά στην επυφάνια και να χαμογελάσω, να νοιώσω πως ζω ξανά.. και το έκανα, τα καταφερα.. ήταν εκείνο το πρωινό, που με πήρες τηλέφωνο και ήρθα, δεν έπρεπε να έρθω για να μην είμαι "σίγουρη" στα μάτια σου, αλλα ήθελα να έρθω, να σε δώ και να στο πω στα μάτια, ότι με έχασες μια για πάντα..
μιλούσαμε και γελούσαμε μέχρι που βγήκαι ο ήλιος.. πήγες να με αγκίξεις στο πληγωμένο σώμα μου και με χαίδευες λες και με πλέρωσες να είμαι εκεί, δεν δύσταξα, έκανα το ίδιο, εξάλλου δεν μπορώ να έχω και τίποτα άλλο από σένα, εκτός από αυτό που θες..
το σταμάτησα.. "πως μπορούσες να με κάνεις να πέσω τόσο χαμιλά; όχι ποια, συκώστικα, τα άφησα όλα στην μέση και σε κοίταξα στα μάτια, τι νώμισες; είμαι γυναίκα εγώ να εξαρτώμαι από σένα; όχι ποια, έκανες και κάνεις μεγάλο λάθος, τελείωσαν όλα μεταξή μας, τέλος. μην πεις τίποτα" και έφυγα... με έβλεπες περίεργα.. λες και έβλεπες εφιάλττη .. ήταν από τότε..
Άλλαξα συνήθιες, άλλαξα δουλειά, άλλαξα ζωή, φίλες, φίλους .. είμαι καλά..
Έχω τον δεσμό μου.. τίποτα σίγουρο και καθόλου σίγουρο, απλά ξέρω ότι είμαι καλά και περνάω καλά.
μου λείπεις πολύ αλλά ως εκεί, δεν το ρισκάρω και ούτε θέλω ή μάλλον ΔΕΝ πρέπει..

Να είσαι καλά και να με σκέφτεσε..
να σου λείπω και να με αγααπάς (αν με αγαπησες) έτσι για να καταλάβεις και εσύ τι μου προκάλεσες τόσο καιρό και εγώ να καταλάβω πράγμα που θα ξέρω για όλη μου την ζωή, ότι θα σ'αγαπώ για πάντα, από μακριά και αγαπημένη.


χάρικα που τα είπαμε προχθες.. αλλά μου κάνεις κακό..
γι'αυτό δεν μιλούσα σοβαρά, δεν ήθελα να σε ακούσω αλλά ούτε να στο κλείσω..


χχχχχχχχχχ
Να μου προσέχεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια: