κράταμε μαζί μ' αυτό

Όνειρα.. άλλοτε με το συνειδητό και άλλοτε με το ασυνείδητο!
Κάποιες φορές, με τα μάτια ανοιχτά, ακούγοντας μια αγαπημένη φωνή, να ψιθυρίζει ή και να σιωπά..
Φωλιασμένοι σε μια τρυφερή αγκαλιά, νοιώθοντας την ανάσα, τους χτύπους της καρδιάς…Γνωρίζοντας την ίδια στιγμή ότι ποτέ δεν θα βγουν αληθινά, ξέροντας εκ τον προτέρων πως μόλις περάσει η στιγμή και γίνει παρελθόν θα τα πάρει όλα μαζί της!!!
Κι όμως, εκείνες τις μοναδικές στιγμές γεύομαι το όνειρο, όχι, δεν το ζω, απλά το γεύομαι, το αγγίζω και είναι τόσο βελούδινη η αφή του, τόσο μοναδική η ευωδιά του, ακόμα και η γεύση του είναι τόσο… απαλή…ΟΝΕΙΡΑ… τόσο μικρά αλλά και τόσο μεγάλα, όσο η στιγμή!
Πόσο σημαντική είναι η στιγμή, πόσο σημαντικά είναι όλα…
Ένα ατελείωτο Αχχχχ που εκφράζει την προσδοκία, όχι την ανακούφιση ή τον πόνο, αλλά την ελπίδα ότι ίσως να πραγματοποιηθούν, να μου δοθεί η δυνατότητα να τα ζήσω… ελάχιστα!Εικόνες που δημιουργεί η φαντασία και σε πλημμυρίζουν συναισθήματα που γαληνεύουν την ψυχή!!
Και ύστερα…
Το όνειρο τελειώνει……σαν το τσιγάρο που απόλαυσες αλλά έμεινε μόνο στάχτη και το απομεινάρι που βιάζεσαι να ξεφορτωθείς επειδή έχει δυσάρεστη μυρωδιά!
Όπως το ποτό που γεύτηκες και σου έφτιαξε την διάθεση αλλά τώρα… σώθηκε… έμειναν τα παγάκια, να λιώνουν, δίχως να μπορούν να εκπληρώσουν τον προορισμό τους…να το κάνουν δροσερό και επιθυμητό… αφήνοντας μόνο την υγρασία τους, το σημάδι, το αποτύπωμα του ποτηριού…
Κάτι υπήρχε σε εκείνο το σημείο…
Σε λίγο δεν θα θυμάμαι…
Κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει..
Κι όμως…
Όσο διαρκούσε όλο αυτό, ήταν όλα τόσο όμορφα…
Καταλήγω και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα!!!
Το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει…
Ο δρόμος…
Η διαδρομή…
Ο προορισμός είναι πάντα το σημείο εκκίνησης για το επόμενο ταξίδι!
Αν ήξερα ότι στ’ αλήθεια εκείνη η βραδιά…22/11/2008 θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα, θα σε αγκάλιαζα σφικτά και θα προσευχόμουν να γίνω ο φύλακας άγγελος της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα μπροστά μου θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα…
Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα την φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη, για να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν η τελευταίες μας στιγμές θα σου ΄φωναζα δινατά πόσο σ’ αγαπώ και δεν θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη .
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω, πόσο σ’ αγαπάω και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω…
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που εσύ βλέπεις εμένα..
Απλά…
Μην περιμένεις άλλο γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, τότε θα μετανιώσεις σίγουρα για τον χρόνο σου που τον γέμισες με εγωισμό, για την μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια λέξη, ένα φιλί και ήσουνα πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία..
Κράτα αυτούς που αγαπάς και σ’ αγαπούν δίπλα σου…
Πες τους ψιθυριστά πόσο τους αγαπάς, πόσο τους χρειάζεσαι, αγάπα τους, φέρσου τους καλά…

Δεν υπάρχουν σχόλια: