η ζωή δεν είναι...

Η ζωή δεν είναι βάσανο, ούτε απόλαυση..
Είναι ένα έργο το οποίο πρέπει να κάνει ο καθένας μας έντιμα μέχρι το τέλος!

Ένα τέλος που έφτασε…
Καιρός ήταν.
Όχι για το τέλος αλλά για την αλήθεια..
Το τέλος έχει εδώ και μήνες που ενεργοποιήθηκε! Όχι τρείς όπως είπες αλλά πέντε.
Την αλήθεια όμως ποτέ δεν την έμαθες.
Μπορεί να την κατάλαβες αλλά δεν την είπα.
Εδώ και τρείς μήνες, που ήταν η τελευταία μας συνάντηση.. ναι από τότε, όχι μόνο δεν ξανά είχα σχέση αλλά ούτε έκανα κάτι με κανέναν.. με κανένα.
Ήταν όλα ένα έργο για μένα.
Νοιώθω ότι έπαιξα καλά, πολύ καλά, αν και κατάλαβα ότι δεν σε ενδιαφέρει είπα να στα πω όλα να τελειώνουμε, να νοιώσω εγώ καλά μέσα μου.. όπως απολογήθηκα στον εαυτό μου να απολογηθώ και σε σένα. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει.
Ξέρεις μπορεί να δείχνω ότι είμαι καλά και ξέχασα και ότι προχώρησα αλλά να ξέρεις πάντα ότι τα φαινόμενα απατούν.
Ήταν πολύ κουραστικό να μου λέει συνέχεια ο φίλος σου πως περνάς με την καινούργια σου σχέση. Όχι μόνο με κούραζε αλλά με πλήγωνε.
Έτσι πήρα και εγώ την απόφαση να το παίξω διαφορετικά απλά και μόνο για να πάψει να μου λέει για σένα και την σχέση σου.
…και το έκανα!
Πριν αρχίσω να σου πω άλλα, θέλω να απολογηθώ για όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας και για τα μάτια σου έφταιξα.
Για όλα όσα έκανα χωρίς να σκεφτώ τι προκαλούσα και τι μπορούσε να συμβεί.
Δεν θέλω να δικαιολογηθώ.
Όμως θα σου πω..
Πριν μπω στο χειρουργείο, πριν καν πάρουμε εκείνη την απόφαση που πήραμε, ήξερα ότι θα ήμουν μόνη μου.. σε όλα.. μου αρνιόσουν τα πάντα αλλά αυτό που φοβόμουνα έγινε, ακριβός όπως στα έλεγα.. ήμουνα, με άφησες μόνη, να πολεμάω τον εσωτερικό αλλά και εξωτερικό πόνο, να με γράφεις και να τρελαίνομαι μόνη μου.. με άφησες εκεί σαν ένα πουκάμισο πετάμενο στην άκρη του δωματίου σου..
Για μένα ότι και να έκανα ναι ήταν παράλογα, αλλά και συνάμα φυσιολογικά.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι πέρασα, τι περνούσα και τι περνώ ακόμη.
Ποτέ δεν ξανά έκανα κάτι τέτοιο.. ποτέ!
Ήξερα από φίλες μου και σου είπα τι σου είπα..
…και τελικά εσύ ήσουν χειρότερος και από όλους τους άντρες που πέρασαν απ’ αυτό το στάδιο… της έκτρωσης.
Ξέρεις ακόμη εγώ πονάω, μου λείπεις και σ’ αγαπάω…
Πολεμώ όμως, σκέφτομαι πως μου φέρθηκες και που με κατάντησες και σε αηδιάζω.
Όμως σ’ αγαπάω.
Δεν θέλω να σε πολεμώ άλλο, θέλω μόνο να μείνω μια γλυκιά ανάμνηση στα μάτια σου και εσύ στα δικά μου.. χωρίσαμε, κάναμε λάθη πολλά και οι δυο μας. Δεν είναι σωστό αυτό που γίναμε .. μας δένει κάτι κατάλαβε το.
Έχεις υποχρέωση να είσαι δίπλα μου, και πάντα θα σου είναι υποχρέωση να ενδιαφέρεσαι το πώς τα πάω και αν είμαι καλά.
Κοίτα, ήμουνα πολύ εντάξει μαζί σου αλλά τα ψέματα σου και οι πράξεις σου με έκαναν να αλλάξω τροπή.
Δεν γίνεται να έχεις σχέση και να μιλάς το ίδιο γλυκά όπως στο κορίτσι σου.
Αυτό ήταν που με άλλαξε και το ότι καθώς ήσουν ένα με το σώμα μου, σου αποκάληψα τι ένοιωθα για σένα έφυγες.. έφυγες μακριά μου και μου είπες «δεν πρέπει να πω σε σένα αυτό».. καλά τι νόμισες ότι είμαι;
Κάνω έρωτα μαζί σου, ή απλό σεξ, έρχομαι μένω μαζί σου στα μεσάνυχτα να τρέχω να έρθω να σε βρω, να περνάω ώρες και ώρες μαζί σου, να μοιράζομαι πράγματα και αναμνήσεις και να μην νοιώσω;
Για πόσο άχρηστη με είχες;
Έτσι πήρα, προσπάθησα να πάρω ένα κακό χαρακτήρα, ανώριμο και ηλίθιο για να σε κάνω να είσαι σίγουρος για αυτό που με έκανες να νοιώσω ότι είμαι, γι’ αυτό που πίστεψες ότι είμαι..
…και τα κατάφερα αλλά δεν περίμενα να έμενα έγκυος..
Και όλα άλλαξαν!
Κατάλαβα που με είχες και το πώς με είχες.
Δεν μπόρεσα ποτέ να το παραδεχτώ αλλά ούτε να το δω καθαρά, κορόιδευα τον εαυτό μου ότι ήταν όλα αλλιώς αλλά δεν ήταν, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εσύ με κορόιδευες.. ότι απλά με γούσταρες και ποτέ δεν ένοιωσες τίποτα για μένα..
Όταν το χώνεψα αποφάσισα να ρίξω το σπλάγχνο μου και να σε αφήσω να προχωρήσεις μπροστά όπως ονειρεύεσαι.. γι’ αυτό το έκανα για να είσαι εσύ καλά και όχι κανείς άλλος.
Έκανα μια θυσία με την σκέψη ότι θα τηρούσες τις υποσχέσεις σου όπως και εγώ και θα είσαι δίπλα μου αλλά… χάθηκες.
Αυτό με πονάει, αυτό κρατούσα μέσα μου τόσο καιρό και παρανόησα.
Δεν το ξεπέρασα.. απλά το προσπέρασα με την δικαιολογία ότι είσαι πολύ μικρός για να ξέρεις πως έπρεπε να συμπεριφερθείς και να πράξεις..

Μιχαλάκι μου, σήμερα που φτάσαμε εδώ, εδώ που ποτέ δεν περίμενα να φτάσουμε ούτε στις ποιο τρελές μου φαντασιώσεις, πρέπει να σου πω ότι εγώ σε αγάπησα..
Ακόμα σε αγαπάω και πάντα θα σε αγαπώ, πάντα θα κρατάς ένα κομμάτι στην ζωή μου και πάντα θα μου λείπεις..
Θα μου λείπουν εκείνα τα βράδια που έτρεχα τα ξημερώματα να έρθω να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου να νοιώσεις και να νοιώσω χαρά..
Που έψαχνα fresh cream για να σε τρελάνω..
Όταν ήμουν εκεί πάντα, όταν με ήθελες όταν με είχες ανάγκη..
Να ξυπνάω το πρωί και να σε βλέπω… να σε φιλάω και να κάνουμε έρωτα … να με νευριάζεις που τελείωνες εσύ και εγώ όχι…
να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι σου και να μιλάμε με τις ώρες…
…. Ακόμα τόσα… να θυμάμαι και μόνο να θυμάμαι.. απλές αναμνήσεις όμως όσο και να μου λείπουν..
Σε θέλω πολύ, έστω να περάσω, τώρα που κατάλαβα ότι τελείωσε.. ότι τελειώσαμε..
Να περάσω ένα βραδάκι, εκεί στην αμμουδιά να με κρατήσεις έστω για μια ώρα στην αγκαλιά σου, χωρίς να μιλάμε…
Απλά έτσι για να νοιώσω ότι όλα όσα έγιναν δεν ήταν χαμένα..
Να μπορώ να ηρεμήσω την καρδιά μου και την ψυχούλα μου..
Να μπορέσουν τα παιδιά μου να αναπαυθούν και να ηρεμήσουν που κάθε βράδυ τα ζητάω και τα βλέπω στο όνειρο μου να τα χτυπάς ανελέητα ..
Να πάψω να ξυπνάω τα βράδια και να σε ενοχλώ, να ενοχλώ την ψυχή μου και τις φίλες μου..
Σκέψου καλά..
Περιμένω…
Σε παρακαλώ!