Αγαπάω..

Απ' όλους τους ανθρώπους αγαπώ αυτούς που με πλήγωσαν περισσότερο. Που μ' έκαναν να νιώθω ότι η καρδιά μου σκίζεται. Γιατί μέσα από αυτόν τον πόνο έψαξα στον εαυτό μου, βρήκα τα λάθη μου, ένιωσα πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος στον πόνο και ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στη ζωή, ότι κανείς δεν μπορεί να αποφύγει το αναπόφεκτο, ότι όλα μπορούν να καταρεύσουν κάθε στιγμή και πρέπει να εξελλίσσονται. Τώρα εύχομαι ο πονός αυτός που νιώθω να με μάθει να ζω ευγνωμονόντας για τα καλά που έχω, να μην κοιτάξω ξανά στο παρελθόν και να σκέφτομαι αν ήταν αλλιώς, αλλά να προχωρήσω στο μέλλον έστω χρησιμοποιώντας την οργή μου για να γίνω καλύτερη και να μην αφήσω πάλι τη ζωή να χαθεί, αλλά να ρουφήξω κάθε της σταγόνα κι όταν έρθει η ώρα να φύγω να μη σκέφτομαι πόσα άφησα και θα μπορούσα να έχω κάνει. Μακάρι η ζωή να μ' ευλογίσει και να μου μάθει την αγάπη και τη συγχώρεση