πάλι σου γράφω..

Ξέρεις πόσο πολύ θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να δω πως είσαι και πως τα πας;
Αλλά όχι έμαθα κάτι από σένα… να έχω εγωισμό.
Μετά από 24 χρόνια έμαθα και εγώ τι είναι αυτό το πράγμα.
Δεν θα σε πάρω… τον άλλο μήνα μπορεί.
Αυτά που με βασανίζουν όμως θα σου τα πω εδώ…
Όχι με βασανίζουν, αυτά που ήθελα να σου πω αλλά δεν τα είπα..
Εκείνη την ώρα που ήμουν μαζί σου..
Εκείνες τις τρελές ώρες που περάσαμε, ζούσα την αγάπη μου και το όνειρο μου μετά από μήνες, αυτό που λαχταρούσα και προσπαθούσα να πιστέψω ότι ήταν αλήθεια..
Ότι ήμουν εκεί…μέσα στην αγκαλιά σου, γυμνή να σε φιλάω και να με φιλάς με πάθος λες και με αγαπάς ακόμη, λες και με περίμενες καιρό..
Και όμως ήταν αλήθεια..
Ήμουν εκεί και να σε πιστεύω και πάλι σαν μωρό..
Ότι εδώ και τόσο καιρό δεν έκανες άλλη σχέση, δεν πήγες με άλλη αλλά ούτε έπαιξες με καμιά.. εδώ και πέντε μήνες..
Μπορεί να είναι αλήθεια σου, όμως ο τρόπος που εισχωρούσες μέσα μου δεν ήταν ο ίδιος, ο τρόπος που με φιλούσες και με αγκάλιαζες δεν ήταν απλός αλλά πολύ προχωρημένος, πράγμα που μόνο από πήρα μπορεί να συμβεί.. από διάβασμα ή internet δεν είναι δυνατών..
Όπως και η αλλαγή του κρεβατιού σου..
Ήταν μικρό και απλό.. καινούργιο.. που πήγε;
Μάλλον το έσπασες μαθαίνοντας.
Δεν ξέρω τι να πω.. δεν θα με ενοχλούσε και τόσο αν μου έλεγες κάτι το αντίθετο.
Μακάρι να έκανες και άλλα πράγματα, θα χαιρόμουν στην ειλικρίνεια σου και πάλι το ίδιο θα ήμουνα, δεν θα νευρίαζα αλλά ούτε θα τρελαινόμουν, όπως και τώρα, που από την ώρα που έφυγα… έφυγα και δεν σε ξαναπήρα, ούτε τηλέφωνο αλλά ούτε μήνυμα.
Συγνώμη αγάπη μου αλλά όπως σου είπα, δεν θέλω να είμαι ξανά μαζί σου, όχι για το λόγο που σου είπα στα μάτια, αλλά γιατί όσο και να σ’ αγαπώ δεν μπορώ να σε συγχωρήσω.. δεν μπορώ να συγχωρέσω, το ότι ο άνθρωπος που αγαπούσα, που έδωσα και μου έδωσε τόσα με άφησε εκεί, τόσους μήνες να πονάω και να τρελαίνομαι, που δεν ενδιαφέρθηκε τι κάνω, πως περνώ και αν είμαι καλά…
Δεν μπορώ να ρίξω ξανά τον εαυτό μου σε τέτοιο λάθος, τώρα που των ανέβασα εκεί που ήταν πολύ ποιο πριν σε γνωρίσω.
… και ναι, όπως είπε και ο πατέρας σου αν μ’ αγαπούσες αληθινά δεν θα μου έλεγες να ρίξω τα σπλάχνα μας, τον καρπό του έρωτα μας..
Μπορεί κάποτε να συγχωρέσω, όπως και εσύ εμένα!
Μπορεί!
Όσο για την φίλη την οποία απέχτησες, σαν κολλητή σου…
Αλήθεια πως γίνεται, να είσαι κολλητός με κάποια που ξέρεις ότι σε γουστάρει χρόνια τώρα, που σου αρέσει και εσένα..
Όντος αλήθεια μου είπες, είμαι πολύ παλαβή που ότι μου πουν πιστεύω.
Ξέρε όμως ότι δεν σε πίστεψα.
Αποκλείετε, το αποκλείω να είστε απλή φίλη, όπως και μόνο καλύτεροι.
Πέρασα ποιο πολλά από σένα σ’ αυτή την ζωή και ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει γύρο μας.. γύρο μου.
… και αν όντος δεν έχει τίποτα με καμιά, γιατί έσβησες τις κλείσεις και τα μηνύματα μας από τα κινητά μας εκείνης της νύχτας;
Μιχάλη μου… ποιον νομίζεις ότι κοροϊδεύεις;
…και το να ψάχνεις το κινητό μου, να δεις με ποιους μιλάω, να με ρωτάς αν έκανα τίποτα με άλλον, αν έχω σχέση και τα λοιπά… τι;, νόμισες πως θα λύγιζα και θα νόμιζα ότι ενδιαφέρεσαι για μένα;
Έλα τώρα…
Έζησα μαζί σου, και μόνη με την σκέψη σου…
Δεν λυγίζω ποια..
Δεν μπορώ, ΕΓΩ να σε ξανά εμπιστευτώ.. δεν μπορώ απλά να είμαι ξανά με ένα άνθρωπο σαν εσένα.
Ναι έκανα πολλά λάθη, πολλές παράνοιες και σε έχασα…
Όμως δεν σε απαρνήθηκα ποτέ!
Αυτό έχει περισσότερη σημασία από όλα..
Να είσαι πάντα καλά και χαρούμενος, μόνο αυτό θέλω και μόνο αυτό χρειάζομαι να ξέρω.
Όσο για εμένα… ναι δεν θέλω να έχω σχέση, ούτε με σένα αλλά ούτε με κανένα.
Περνώ και μόνη μου καλά… και όταν νοιώσω έτοιμη, αφού αρέσω και πολύ μάλιστα, όπως και εσύ το ίδιο και μπορείς να με καταλάβεις… τότε θα κάνω και σχέση αλλά μέχρι τότε θα είναι μια σοβαρή σχέση και όχι τρέλες και μαλακίες..
Εύχομαι μια μέρα να καταφέρεις να μου μιλήσεις με ειλικρίνεια και να με πάρεις εσύ τηλέφωνο..

Αντίο μωρό μου… και ευχαριστώ και πάλι για εκείνο το τέλειο βράδυ – πρωί..
Πέρασα πολύ ωραία..