Ήθελα να σου μιλήσω..
Ήρθα στο καταφύγιο μου.. εδώ που κάθομαι και σου μιλάω, με τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια, εδώ που θα σου μιλάω όσο ζω και υπάρχω..
Εδώ που θα πετάγομαι, που και που για να σου πω ένα γεια, εδώ που θα σου λέω όλα όσα βγαίνουν από την καρδιά μου χωρίς εσένα, απλά να στα λέω με την ελπίδα πως μια μέρα θα μπεις και θα βρεις αυτό το μονοπάτι..
Μια μέρα θα δεις όλα όσα έλεγα σε σένα… χωρίς εσένα..
………………………………………………….
Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω..
…το πόσο χαρούμενη με κάνεις όταν βλέπω, πόσο ευτυχισμένος είσαι με την καινούργια σου σχέση.. πόσο χαίρομαι που βλέπω πως τελικά είσαι με κάποια.. καιρό τώρα και βλέπω πως χαμογελάς..
Σου έκανα την κίνηση μου.. ήθελα να ξέρω αν την αγαπάς.. έγραψα γι’ αυτό..
Βλέπεις τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο ΟΛΑ!
Αυτό που έχει σημασία είναι πως ήμαστε σε δυο διαφορετικούς κόσμους..
Εσύ στον δικό σου … λεφτά και λεφτά…ποτά, ξενύχτια και μια σχέση που είστε το ίδιο.. Αυτό πρέπει να δίνει μεγάλη χαρά στην οικογένεια σου..
Εγώ στον δικό μου.. με ένα άντρα να με αγαπά, σχεδόν στην ίδια κατηγορία με μένα οικονομικά προς το παρών … και μια σχέση, σπίτι και σπίτι, ήσυχα πράγματα..
Εσύ;
Βλέπω την χαρά στα μάτια σου… και την λύπη, μην με βγάλεις τρελή, αλλά νοιώθω πως σου λείπω, όσο λείπεις και εσύ σε μένα.. όμως δεν θέλουμε να χάσουμε αυτό που έχουμε…

Πριν φύγω… θα ήθελα να σου ευχηθώ με όλη μου την καρδιά «Χαρούμενα Γενέθλια να έχεις και να είσαι πάντα, μα πάντα καλά και χαρούμενος»
Δεν θα στείλω μήνυμα, ούτε τίποτα.. δεν είναι σωστό και δεν σου αξίζει, αν και σε συγχώρεσα.. ξέρω πως δεν πρέπει.

Φιλιά να προσέχεις..

Χωρίς λόγια...για σένα!

Γεια…

Σήμερα είναι το τέλος.. από όλες τις μεριές.
Ρίσκαρα με όλη μου την καρδιά, το να μην ξαναμιλήσουμε αλλά και το να μην σε δω ποτέ.
Ρίσκαρα και ακόμη ρισκάρω την σχέση μου.. που δεν θα ήθελα με τίποτα στον κόσμο να χάσω.
Αυτό είναι το τελευταίο βήμα που κάνω.
Εύχομαι μόνο να μην χάσω αυτά όλα που έχτισα και αγαπάω.
…αν τα χάσω… τότε τι να πω.. μακάρι να βρω καλύτερα, μόνο αυτό.
Ξέρω τώρα πρέπει να νοιώθεις κακία απέναντι μου, είμαι σίγουρη γι’ αυτό.
Κοίτα, αν δεν σε ένοιαζε καθόλου από μένα, δεν θα μου μιλούσες, δεν θα ήθελες να συναντηθούμε και όλα τα άλλα που γίνονται, σαν γυναίκα και ώριμη πια, ξέρω, ότι, όταν δεν θες επαφές και οτιδήποτε άλλο με πρόιν σχέση σου, ή κάποιον τότε δεν μιλάς καθόλου.. και να σου τηλεφωνά πάλι.. δεν απαντάς.
Απλά.
Ενώ εσύ κάνεις το αντίθετο. Ναι χαίρομαι γι’ αυτό μάλλον χαιρόμουνα μέχρι που είδα ότι βρήκες την γαλήνη και την αγάπη στα μάτια μια κοπέλας που μου μοιάζει υπερβολικά, στο στιλ όχι αλλού. Λυπάμαι που μετά απ’ όλα όσα πέρασες μαζί μου, δεν έβαλες μυαλό. Πως μπορείς να είσαι εκεί για τα λεφτά και την φυσιογνωμία…
Αλήθεια δεν λυπάσαι το φτωχό το δεκαεπτάχρονο;
Μου λες λογιάστηκες και ότι την αγαπάς..
Πως;
Με το που σου έστησα την παγίδα… κατάλαβα ότι και αυτή είναι ένα από τα θύματα σου.
Καλά.. στέκεις δίπλα μου, της μιλάς στο τηλέφωνο και λες ψέματα, λες να μην μιλήσω..
Έλεος.
Ξέρεις.. πριν τρεις μήνες, όταν συναντηθήκαμε στο club αν θυμάσαι, μιλήσαμε και ήταν να έρθω στο σπίτι σου, με περίμενες, αλλά μίλησες με τον αιώνιο εχθρό μου, τον φίλο σου τον Χ και τότε άλλαξες γνώμη.
Με έστησες.
Αυτό με έκανε να δω διαφορετικά τα πράγματα.
Περίμενα με υπομονή και αξιοπρέπεια να έρθει η δική μου ώρα..
Δεν θέλω τίποτα ποια από σένα.
Αν θες να θυμηθείς, διάβασε ποιο κάτω.. από τότε.. χρόνια πριν.. δες πόσα μου έκανες και εσύ και η οικογένεια σου.
Βρήκα την αγάπη και τον σεβασμό και ρίσκαρα απλά για να νοιώσω ποιο πάνω από σένα και τον Χ .. έκανα μια ψεύτικη ταυτότητα και άρχισα να σου μιλάω.
Μου μιλούσες, 10 μήνες τώρα.
Ήθελες να γνωριστούμε και να έρθω να με ξεναγήσεις στην ωραία πόλη σου.
Είσαι φαντάρος είπες και δεν μπορείς όλες τις μέρες.
Κανένα πρόβλημα.
Είδα ότι είχες σχέση, από τον Νοέμβριο του 2009, μιλούσαμε πολύ ποιο πριν σαν άλλη, μαζί μου όμως από πάντα.
Σε έκανα να πιστέψεις πως δεν ήμουν εγώ και το κατάφερα.
Έκανες σχέση και μου μιλούσες γι’ αυτήν λες και σκοπός σου ήταν να με πληγώσεις και πάλι.
Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί περίμενες να σου μιλήσω εγώ για την δική μου σχέση και το πώς νοιώθω και μετά μου έλεγες εσύ κάτι ποιο δυνατό..
Να σου φέρω παράδειγμα.. σου το είπα ότι λογαριάζω να παντρευτώ του χρόνου, σε βλέπω σαν απλό φίλο ποια, γιατί να μην μοιραστώ την χαρά μου, αφού και εσύ έχεις κάτι άλλο; Τώρα ποια ξέρω τι θέλω και από σένα αλλά και από την ζωή μου… άρχισες να είσαι αρνητικός και να μου λες πως βιάστηκα και πως είναι κρίμα να κάνω τέτοιο βήμα μέσα σε τόσο λίγο διάστημα γνωριμίας αλλά σου είπα πως αυτό που νοιώθω θα κάνω και αν είναι λάθος δεν πειράζει.. και τότε μου λες.. «και εγώ λογιάστηκα την περασμένη βδομάδα»..
Καλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αλλά εσύ μπορείς;
Πόσο παλαβή με θεωρείς και μου έριξες αυτό το ψέμα ή μάλλον πόσο σίγουρος ήσουν πως θα με πλήγωνες;
Αντίθετα, χάρηκα και στο είπα αλλά και στο έδειξα..
Τότε ήταν που άρχισες να με πολεμάς αλλιώς.
Σε έπαιρνα να δω τι κάνεις όπως πάντα, αλλά απαντώντας, μου έλεγες, «μου χτυπά η φίλη μου, μιλάμε μετά. Έβγαινες μιλούσαμε, μου έλεγες, πάω στην φίλη μου μιλάμε μετά. Σου είπα να βρεθούμε και είπες με μια σιγουριά, αγαπάω την φίλη μου και δεν θέλω να βρεθώ μαζί σου…» μαζί μου, αλλά με την άλλη μου την ταυτότητα καλά τα πήγαινες. Μπράβο.
…έτσι είναι ο ψεύτης και ο κλέφτης πάντα προδώνοντε..
Ο ψεύτης εσύ και κλέφτης ο Χ.. θυμάμαι, ήσασταν Κακοπετριά, εσύ ήσουν με την φίλη σου και αυτός μόνος, έφευγε από εκεί πάνω, σου έστειλα μήνυμα να σου ευχηθώ και με πήρε τηλέφωνο, τάχα ξέχασες το κινητό στο αυτοκίνητο και με πήρε πίσω να μου πει να μην σε ξαναπάρω και άρχισε να με υποτιμά και να με κατηγορεί, άσε που μου είπε ότι δεν είμαι άξια για τίποτα και να σε αφήσω ήσυχο..
Αυτό κράτησα από εκείνον και από σένα τα άλλα όλα..
..και να μας εδώ..
..μου μιλάς και λες, «πάω στην φίλη μου, μην με πάρεις μετά το καφέ θα σε πάρω να βρεθούμε»...
Αλλά να μιλάς με την ψεύτικη μου ταυτότητα μπορούσες και το ποιο ωραίο;
Ήρθες να την βρεις.
Σε ξένο σπίτι, μια άγνωστη… ήρθες.
4 Απριλίου 2010, ώρα 23:23, εμφανίστηκα εγώ..
Τελικά βγήκα αληθινή.
Δεν ήταν η αγάπη και ο σεβασμός που νοιώθεις για την Ε αλλά ο πόθος απέναντι μου, μην δήξεις τι νοιώθεις.. όσο και να προσπάθησες, προδώθηκες, ότι και να είπες μόνο που με έσφιξες στην αγκαλιά σου μου έδειξες πόσο σου λείπω και πόσο τελικά με αγάπησες.
Εκείνη την ώρα ένοιωθα τύψης απέναντι στο αγόρι μου, αλλά και χαρά που κατάφερα να αποδείξω στον εαυτό μου αυτά που πίστευα τόσο καιρό.
…φτάνω εδώ που θέλω, εκεί στην αγκαλιά σου, με κοίταξες στα μάτια και με παρακάλεσες να σε συγχωρήσω. Το ήθελες πολύ, πάρα πολύ.
Δεν μπορώ όμως να το κάνω.
Ναι σε συγχωράω, αλλά σαν άνθρωπο, σαν Μιχάλη ΠΟΤΕ δεν μπορώ να σε συγχωρήσω αλλά ούτε και να σε δεχτώ ξανά. Μου στέρησες την χαρά κάθε γυναίκας για να είσαι εσύ καλά, μου στέρησες την χαρά για ένα αυτοκίνητο.
…με κατηγόρησες και με έφτυσες, τι μου ζητάς τώρα;
Συγχώρεση;
Την έχεις από τα μάτια μου και από την καρδιά μου, αλλά από την ψυχή μου ΠΟΤΕ!

Τώρα που σε γυρίζω και προχωράω, αλήθεια αυτό που σου εύχομαι σαν Α είναι να προσέχεις και να μην κάνεις τα ίδια λάθη.
Ξέχασε με και βρες κάτι που θα σε τραβάει σαν άντρα, μην ψάχνεις κάτι που θα με βλέπεις εμένα, γιατί έτσι δεν θα με ξεχάσεις ποτέ και θα πληθαίνονται οι γκόμενες που θα είναι πληγωμένες από σένα..
Βρες τον δρόμο σου.
Μακριά μου.. και μην προσπαθήσεις να ξαναμπείς στην ζωή μου.
Ποτέ.
Αγάπα με από μακριά.. μάθε κι εσύ να το κάνεις, όπως και εγώ και χαμογέλα με την χαρά μου, αν με αγαπάς, όπως έκανα και κάνω και εγώ εξάλλου, αυτό μου είπε η μάνα σου «αν τον αγαπάς άφησε τον» και το έκανα.

Αντίο!

Mε κουρασες...

Σήμερα ήθελα πολύ να σου γράψω... έτσι δεν άτεξα άλλο.
Ξέρω πως εδώ. Σ’ αυτό το blog κάπου κάπου. Έρχεσε, διαβάζεις και με συλλωγίζεσαι..
Το ξέρω αυτό και αν και είναι δύσκολο μου να μην έρχομαι εδώ στο μυστκό δρωμάκι της καρδιάς μου για να σου μιλάω.. τα καταφέρνω.. βλέπεις πολύ σπάνια έρχομαι..
Τώρα είμαι εδώ..
Ήθελα να σου μιλήσω.
Δεν μου απαντάς το τηλέφωνο, γιατί;
Για να μην μου πεις να μην σε ξαναπάρω, όπως μου είπε ο «κολλητός» σου;
Για να μην συζητήσουμε το που με έβαλες να έρθω σπίτι σου και μετά δεν μου απαντούσες το τηλέφωνο ή απλά επειδή βρήκες το άλλο σου μισό στα μάτια άλλης ;
Μόνο εσύ ξέρεις..
Είμαι πολύ πληγωμένη από σένα και αυτο το ξέρεις πολύ καλά όπως το ξερω και εγώ. Όπως κατάλαβα πως ακόμη είμαι στο μυαλό σου και στην καρδιά σου το κατάλαβες και εσύ...
Είμαι πολύ χαρουμενη με την σχεση μου.
Πολυ ευτυχισμενη και μπορω να πω οτι εσενα δεν σου μοιαζει καθολου..
Αλήθεια πληγώθηκα και νευριασα συναμα.. καλα γιατι με αποφευγεις;;;

Δεν θα ασχοληθω αλλο.. αυτο ηταν και το τελος, να το ξέρεις και να το θυμασαι..
Αυτος ειναι ο λόγος που φευγω από σένα.. όσο και να σε αγαπάω, όσο και να μου λειπεις καλύτερα να μείνω μακρια σου για πάντα..
Δεν σου αξίζω, με όλη την έννοια της λέξης.. μετά απ’ όλα όσα έγειναν αλήθεια ουτε το σαλιο μου δεν αξιζει να σπαταλισω για σενα..

Ήμουν η ποιο ερωτευμενη γυναικα στον κόσμο και εμφανιστικες...
Μου χάλασε τον ερωτα μου και με μπερδεψες, τωρα εσυ γελας και πετας και εγω μια πεταω και μια προσγηωνωμαι για χαρη σου.. Αυτος ομως με αγαπα, με σεβετε και ολα ειναι καλα μεταξη μας, δεν θα σε αφεισω να μου καταστρεψεις ξανα την ζωη αλλά τίποτα απ’ ΄όλα όσα χτοιζω..

Να πας στο καλό...

Γειά σου..

...πάνε μήνες τώρα

ούτε σε πήρα τηλέφωνο, ούτε ρώτησα για σένα .. τίποτα..
ήταν από τότε που μιλήσαμε και με αποκάλεσες "σίγουρη" ήταν από τότε που ήθελα να σε δω να λες πως με έχασες για ΠΑΝΤΑ..
Έκλαψα πολύ, θυμάμαι σαν χθες.. αλλά σε έριξα στο πάτο, ήθελα να βγω για πρώτη φορά στην επυφάνια και να χαμογελάσω, να νοιώσω πως ζω ξανά.. και το έκανα, τα καταφερα.. ήταν εκείνο το πρωινό, που με πήρες τηλέφωνο και ήρθα, δεν έπρεπε να έρθω για να μην είμαι "σίγουρη" στα μάτια σου, αλλα ήθελα να έρθω, να σε δώ και να στο πω στα μάτια, ότι με έχασες μια για πάντα..
μιλούσαμε και γελούσαμε μέχρι που βγήκαι ο ήλιος.. πήγες να με αγκίξεις στο πληγωμένο σώμα μου και με χαίδευες λες και με πλέρωσες να είμαι εκεί, δεν δύσταξα, έκανα το ίδιο, εξάλλου δεν μπορώ να έχω και τίποτα άλλο από σένα, εκτός από αυτό που θες..
το σταμάτησα.. "πως μπορούσες να με κάνεις να πέσω τόσο χαμιλά; όχι ποια, συκώστικα, τα άφησα όλα στην μέση και σε κοίταξα στα μάτια, τι νώμισες; είμαι γυναίκα εγώ να εξαρτώμαι από σένα; όχι ποια, έκανες και κάνεις μεγάλο λάθος, τελείωσαν όλα μεταξή μας, τέλος. μην πεις τίποτα" και έφυγα... με έβλεπες περίεργα.. λες και έβλεπες εφιάλττη .. ήταν από τότε..
Άλλαξα συνήθιες, άλλαξα δουλειά, άλλαξα ζωή, φίλες, φίλους .. είμαι καλά..
Έχω τον δεσμό μου.. τίποτα σίγουρο και καθόλου σίγουρο, απλά ξέρω ότι είμαι καλά και περνάω καλά.
μου λείπεις πολύ αλλά ως εκεί, δεν το ρισκάρω και ούτε θέλω ή μάλλον ΔΕΝ πρέπει..

Να είσαι καλά και να με σκέφτεσε..
να σου λείπω και να με αγααπάς (αν με αγαπησες) έτσι για να καταλάβεις και εσύ τι μου προκάλεσες τόσο καιρό και εγώ να καταλάβω πράγμα που θα ξέρω για όλη μου την ζωή, ότι θα σ'αγαπώ για πάντα, από μακριά και αγαπημένη.


χάρικα που τα είπαμε προχθες.. αλλά μου κάνεις κακό..
γι'αυτό δεν μιλούσα σοβαρά, δεν ήθελα να σε ακούσω αλλά ούτε να στο κλείσω..


χχχχχχχχχχ
Να μου προσέχεις!

ετσι απλα..

Παρασκευή, 31/07/2009…

Ήμουν πάνω στα ποτά μου…
Έκανα το μεγάλο λάθος και σε δέκα λεπτά έμαθα το τηλέφωνο σου..
Μέγα λάθος..
Σου έστειλα μήνυμα..
Χωρίς να σκεφτώ ότι θα το μετανιώσω.. αν και το ήξερα.
Μου απαντούσες, λες και δεν με ήξερες, αλλά με ήξερες.
Σου είπα έκανα λάθος για να μην ασχοληθώ..
Κατάλαβα ότι εγώ, αυτή που είμαι δεν κρύβομαι ποτέ, ότι νοιώθω το λέω και ότι μπορώ το προσπαθώ.. την επομένη το πρωί σου τηλεφώνησα..
Ήθελα να σε ακούσω, να σου πω και ξεκάθαρα τι ήθελα και ποια ήμουν..
Ρωτούσες ποια μιλά.. λες και ξέχασες την φωνή μου.. αυτή που λάτρευες.
Σου είπα αφού ξέρεις ποια είμαι γιατί κάνεις πως δεν θυμάσαι;
«επειδή δεν θέλω να ξέρω αλλά ούτε να θυμάμαι» αυτό είπες και το έκλεισες.
Δεν έχεις άδικο.
Μετά από το σήριαλ που έστησε ο πατέρας σου και ο θείος σου.. έχεις απόλυτο δίκαιο.
Δεν είναι ωραίο πράγμα να βλέπεις τον άνθρωπο που αγαπάς να πηγαίνει μόνος στο σπίτι του θείου σου…
Όπως και εγώ δεν ήξερα τίποτα, πήγα με το σκεπτικό και την αφορμή να σε δω, εσένα αλλά και το αυτοκίνητο που μου ψευδολογούσε ότι πουλάει.
Ήθελε να πάω μόνη.. είχαμε προηγούμενα και το πήρα σαν να μην ήθελε να δίνει αφορμή να μας σχολιάζουν..
Πήγα.. αλλά όλοι ήξεραν πως θα πήγαινα αλλά όχι για τον λόγο που πήγα..
Επειδή ήθελε να με ρεζιλέψει και να με απομακρύνει από σένα με την σκέψη του πατέρα σου και είπε σε όλους ότι πήγα για να κοιμηθώ μαζί του.
Έλεος!
Τελικά είναι αίμα σας.
Δεν ξέρω αν με είδες ή σου το είπαν αλλά ήταν στημένα όλα.
Παραλίγο να τσακωθώ και με την παρέα μου, που δεν είπα τίποτα και πήγα.
Αλλά δεν θα ασχοληθώ.
Με καταστρέψατε αρκετά.
Ναι ακόμη σε αγαπάω, αλλά μετά απ’ αυτό που μου κάνατε, πήγε πολλά και τώρα το μόνο που περιμένω είναι να με πληρώσετε να μην σε αγαπώ ή να με σκοτώσετε.
Δεν υπάρχει ποιο πέρα.
Ούτε ξέρει ο θείος σου ότι τα ξέρω όλα, αλλά κανένας άλλος εκτός από φίλο του.. που μου τα είπε, μου τα έδειξε και πείστηκα.
Φεύγω…
Απλά ήθελα να σε δω να σου τα πω στα μούτρα και να φύγω.
Δεν έχετε με ιερό με όσιο.. αλλά εγώ έμαθα να είμαι εγώ και δεν θα ξανά πέσω στο επίπεδο σας… δεν θα ασχοληθώ και Ο Θεός είναι εκεί και ξέρει πώς να σας κρίνει, εγώ δεν έχω κανένα δικαίωμα μα κανένα, ούτε να κρίνω αλλά ούτε να τιμωρώ.
Να είσαι πάντα καλά και ωρίμασε..
Είσαι άντρας, πάψε να εξαρτάσαι από άλλους.

μακάρι να σε είχα εδώ

Μακάρι να σε είχα εδώ… έστω ένα λεπτό..
Μακάρι να μπορούσα να σε βρω…
Μου έλειψες πολύ, πάρα πολύ..
Τώρα που είμαι καλά και έμαθα να ξεχωρίζω πολλά πράγματα και άλλαξα τόσα πολλά που σε ενοχλούσαν και έκανα άλλα τόσα που σου άρεσαν … αλλά για μένα και είδα πόσο δίκαιο είχες τελικά…
Θέλω να σε δω, φιλικά..
Να σου πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ, για όλα και να σε αγκαλιάσω να δεις και εσύ την μεγάλη έννοια του «σ’ αγαπώ από μακριά, κρυφά» …
Χάθηκες όμως, εδώ και μήνα σχεδόν το κινητό σου είναι κλειστό..
Δεν μπορώ να σε ψάξω αλλά ούτε και θέλω..
Εσύ χάθηκες, από μόνος σου… άρα από μόνος σου, όταν θες και μπορείς θα εμφανιστείς και πάλι..
Εύχομαι μόνο να μην είναι αργά αν και για σένα ΠΟΤΕ δεν θα είναι εύχομαι να μην ξεχάσω και σε ξεχάσω!

bye..

Μερικές φορές στην ζωή μας, περνάμε από πολλές δοκιμασίες μέχρι που φθάνουμε σε ένα σημείο και ανακαλύπτουμε, τι πραγματικά ζητάμε από την ζωή μας, μέχρι που ήμαστε ικανή να φθάσουμε, ποιοι είχαν σημασία στην ζωή μας, ποιοι δεν είχαν και ποιοι θα έχουν, σημασία αλλά και μια θέση στην καρδιά μας για πάντα.
Φθάνοντας εδώ..
Ανακάλυψα την πραγματική αγάπη..
Τον πόνο..
Την ανωριμότητα μου..
Την τρέλα μου..
Την φιλία..
Την σημασία της οικογένειας..
Την πίστη προς Τον Κύριο μας..
Το τι ζητάω από την ζωή μου, από τους φίλους μου, από την σχέση μου..
Έμαθα..
Να αγαπάω και πως είναι να σ’ αγαπούν..
Να νοιάζομαι και να αγαπάω με μέτρο..
Τι είναι εγωισμός..
Πως είναι να μετανιώνεις..
Τι σημαίνει διπλοπροσωπία..
Έμαθα τόσα πολλά σ’ αυτό το στάδιο της ζωής μου, που όσο και αν με πόνεσε, το θέλω κι άλλο, θέλω να το ξαναζήσω, να με διορθώσω τώρα που κατάφερα να είμαι αυτό που άφησα πίσω μου χρόνια τώρα..
Αυτό που ξαφνικά έχασα σε μια πορεία μου ψάχνοντας την ευτυχία και εκεί που κουράστηκα να ψάχνω, ήρθε και με βρήκε, όχι με αυτά που θέλω για να είμαι ευτυχισμένη αλλά με αυτά που χρειάζομαι για να είμαι όχι μόνο ευτυχισμένη αλλά και καλά.

Σήμερα.... σε όλους εσάς που μοιραστήκατε μαζί μου όλα αυτά, που δακρύσατε μαζί μου διαβάζοντας, που με νοιώσατε … εσάς που ήσασταν δίπλα μου και με βοηθήσατε να γράψω εδω, με καλό ή άσχημο τρόπο.... εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή σας και να σας έχει καλά Ο Κύριος μας, εδώ κάτω και σας που είστε εκεί πάνω και δεν πρόλαβα να σας αποχαιρετήσω.

το τραγούδι για την σχέση μας, από μένα με αγάπη

Όταν τα χρόνια σου περάσουν κι όταν οι νύχτες σε γεράσουν,
εσύ θα ’χεις εμένα.
Κι άμα θα δεις ότι σου λείπω,
βάλ’ το πορτρέτο μου στον τοίχο,μην κλαις για μένα,
μην κλαις για μένα.
Θα έχεις τόσες αναμνήσεις,
ποτέ σου όμως μην αφήσεις να δει κανείς, ότι πονάς.
Θα’ μαι το δάκρυ το δικό σου,
θα’ μαι ο χτύπος στο σφυγμό σου τις νύχτες μόνος, όταν περνάς.
Κι άμα πληγώσουν τα όνειρά σου,
κράτα μια θέση στην καρδιά σου,μόνο για μένα μόνο για μένα.
Θα έχεις τόσες αναμνήσεις, ποτέ σου όμως μην αφήσειςνα δει κανείς, να δει κανείς ότι πονάς.

όλα τα κέρδισες μα έχασες εμένα

diving in my hart

Κοίtaξa stον αpέnανtι tοίχο..
Έgrαφe me pαλιa θολa γrάmmαtα..
«Deν mπορeίs nα αnακαλύψeιs nέουs ωkεaνούs αn δeν eχeιs tο θάrrοs nα χάses τηn eπαfή mε tηn aκtή»
… ε κai pως βrήκα tο θάrrος kαι eχαsα tην ακtή;
Τι καtάλαβa;
Που kάθe ωkεaνόs που αναkαλύπtω eίνa gεmάtοs mε θηrίa kaι tέrαtα;
Τι καtάλaβa pου όpου kαι να pάω, sε όpοιο ωkεανό kaι αν βreθώ pάλι tην αktή ekείνη θa νοsτsλgώ;

επιστροφές, καταστροφές

Επιστροφές-καταστροφές έχω για σένανε κάνει πολλές.
Κι οι αντοχές γίναν κλωστές,
πόσο ν’ αντέξουνε, σπάσαν κι αυτές.
Κάθε που γύριζα το πανηγύριζα,
την ίδια έκανα υπομονή.
Όμως γελάστηκα, σε όλες βιάστηκα,
καμιά δεν άξιζες επιστροφή.

geia sou...

Είναι βαρύς ο χωρισμός
και ξέρω τι σημαίνει,
δεν έχει χάδια ούτε και φιλιά
άδειο σπίτι, άδειο στρώμα
κι άδεια αγκαλιά.
Γεια σου, σου λέω τώρα,γεια σου
και πίνω στην υγειά σου
καλύτερα θα ζήσω χωρίς εσένα,
μέτρα τι σου 'χω δώσει,
μέτρα τι έχεις νιώσεικ
αι ξέχασέ τα τώρα όλα, μαζί κι εμένα
γεια σου.
Μη με ρωτάς πως νιώθω εγώ,για μένα μη σε νοιάζει,ό,τι περνώ δεν σ' αφορά
έχω κάνει πάλι λάθος άλλη μια φορά.

Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα..
Δεν είναι όπως τις άλλες, ούτε για μένα αλλά ούτε για σένα..
Για κανένα πάνω στον κόσμο..
Ιδικά για μας που πιστεύουμε στο τώρα, στο σήμερα και στο αύριο..
Εμάς που δεν βλέπουμε το χθες..
Σήμερα θα σου πω για το χθες…

Στο χθες μου…

Εκεί πίσω μου, κοίταξα χθες με πόνο στην καρδιά. Κοίταξα εκεί μέσα στην καρδιά μου και θυμήθηκα όλα όσα είδα και έζησα μαζί με σένα..
Θυμήθηκα πόσος καιρός πέρασε χαμένος να σε αγαπάω, να περιμένω και να περιμένω, είδα πόσες φορές σε είχα ανάγκη, πόσες φορές σε αναζήτησα και σου φώναζα να έρθεις … παντού σιωπή.
Έβλεπα μόνο ΕΜΕΝΑ και σένα ΠΟΥΘΕΝΑ!
Δεν μπόρεσα να σε δω ποιο μπροστά, κάπου στο τώρα, στο σήμερα, κακά τα ψέματα το μέλλον δεν υπάρχει για ΜΑΣ..
Βγήκα την απογευματινή μου βόλτα..
Εκεί όταν ο ήλιος πήγαινε για ύπνο και το φεγγάρι πήγαινε ψηλά, όσο ποιο ψηλά μπορούσε για να μας δει μαζί, αγκαλιά … όπως και τα μάτια μου..
Περπατούσα σε ένα δρομάκι…
Γκρίζο όπως η καρδιά μου..
Κοίταξα γύρο και ήταν όλα τόσο ήρεμα, έδειχναν ήρεμα.. όπως εγώ.
Ξαφνικά συνειδητοποίησα.. το τώρα..
Ήμουν εκεί μόνη..
Μόνη να σκέφτομαι εσένα και εσύ εμένα καθόλου..
Σταμάτησα στην μέση του δρόμου και σου φώναξα.. φώναξα το γλυκό σου όνομα..
«Μιχάλη»… παντού σιωπή..
Μια σιωπή που μένει για πάντα στ’ αυτιά μου, στην ζωή μου και στην καρδιά μου..
Η παντοτινή σιωπή … αυτό που έχω να θυμάμαι από σένα..
Κοίταξα ψηλά, είδα πόσο μακριά απέχεις από μένα, από την ζωή μου, από τα θέλω μου, απ’ όλα όσα έγιναν μαζί μας και πάνω απ’ όλα πόσο πολύ απέχεις από την λέξη «αγάπη».. είσαι πολύ μακριά από μένα.. το είδα καθαρά έτσι και μπήκε μέσα μου για ακόμη μια φορά η μαχαιριά σου.. μια μαχαιριά που αυτή την φορά θα είναι η ποιο μεγάλη που μπορούσαμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον..
Ήταν εκεί που θυμήθηκα τα λόγια του Μάρκου..
«σε αγαπάει, αλλά ακόμα εξαρτάτε από τους γονείς του, δεν μπορεί να χτυπήσει το χέρι του στον πάγκο και να πει την θέλω και θα είμαι μαζί της, είναι μικρός ακόμα, αν πραγματικά τον αγαπάς περίμενε τον και κάποτε σου εύχομαι να είστε και πάλι μαζί και να είστε ευτυχισμένοι»…
Σκέφτηκα..
Μέχρι να πάρεις το θάρρος και την ανάγκη να το κάνεις αυτό αν το κάνεις εγώ θα είμαι σαράντα.. τι γελοίο, τι ειρωνεία..
Και αν περιμένω;
Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Δεν μπορώ να χαραμίσω την ζωή μου άδικα..
Δεν μπορώ να περιμένω μια ολόκληρη ζωή χωρίς να ξέρω που βαδίζω..
Δεν μπορώ..
Πήρα την απόφαση μου..
Τα δάκρυα μου κύλισαν όπως πάντα.. χωρίς να είσαι εκεί να με σκουπίσεις, να με αγκαλιάσεις και να μου πεις μια καλή λέξη..
Όπως πάντα… όταν υπέφερα ήσουν απών!
Κάθισα εκεί κάτω στον γκρίζο δρόμο..
Άρχισε να ψιχαλίζει.. ένοιωσα Τον Κύριο να κλαίει μαζί μου..
Ένοιωσα ζωντανή… κρύωνα, πονούσα, έκλαια, σκεφτόμουν, έβλεπα,…
Ζω, υπάρχω!
….και χωρίς εσένα..
Άνοιξα τα μάτια, κοίταξα ψηλά… συννεφιά..
Όπως εμένα…
Έχω δύναμη όμως και σήκωσα το άψυχο κορμί μου από κάτω..
Κοίταξα πίσω και σου είπα με όλη μου την καρδιά, με όλη μου την ψυχή..
«θέλω να σε δω.. για τελευταία φορά, χωρίς να κυλάει στο αίμα μας το αλκοόλ αλλά ούτε το μίσος και το ψέμα, όπως ζήτησα και πάντα ζητούσα.. απλά για το αντίο»
Πρέπει να γίνει έτσι..
Όσο και να σε αγαπάω..
Πρέπει να φύγω να σωθώ..

Ξέρω πως κάποια στιγμή θα διαβάσεις και θα καταλάβεις την ψυχρότητα μου και το που οφείλετε ο τρόπος που σου μιλάω και όλα..
Έμαθα ακόμα κάτι από σένα..
Τα μεγαλύτερα μας λάθη τα πληρώνουμε άλλοτε νωρίς και άλλοτε αργά..
Στην ηλικία που βρίσκομαι, μέχρι σήμερα ποτέ δεν μετάνιωσα για κάτι αλλά ούτε για τίποτα..
Είχα σχέση μαζί σου και τα όσα έγιναν και πέρασα, όσα σου έκανα δεν τα μετάνιωσα όπως και το ότι σ’ αγαπώ, δεν το μετανιώνω, ούτε θα το μετανιώσω ποτέ μου.
Το ότι μπλέχτηκα με συγγενικό σου πρόσωπο..
Το μετάνιωσα.. μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που του μίλησα..
Που ήμουν και ήταν μαζί μου δυο μέρες στις διακοπές μου..
Μετάνιωσα που έκανα το λάθος και πρόδωσα τα χείλη μου με κάποιον που όχι μόνο είναι γνωστός σου αλλά και αίμα σου..
Δεν θα δικαιολογηθώ απλά ναι το έκανα γιατί πίστεψα ότι μπορούσα να έχω μέλλον με αυτό το παιδί αλλά μετά… συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα άτομο που αγαπάω… στον εαυτό μου και σε σένα.

Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή..
Αρχή;
Θα σου πω απλά ότι το τριήμερο το πέρασα εκεί που σου είπα, όταν ήμουν στην αγκαλιά σου το πέρασα πολύ ωραία.. πριν μετανιώσω που κοιμήθηκα πλάι στον συγγενή σου.. ναι ήταν μαζί μου.. ήρθε ξημερώματα Σαββάτου.. τον πήρα τηλέφωνο και τσακωθήκαμε, για σένα και ήρθε.. ήρθε από το χωριό σας στην επαρχία που ήμουν, απόσταση 1 ώρα και.. ήταν εκεί.. με φιλούσε και τον φιλούσα αλλά δεν μπορούσαν να κάνω αλλά ούτε να πω κάτι άλλο εκτός από σένα.. για σένα..
Κατάλαβε!
Μου είπε απλά και όμορφα..
«αγαπιέστε με τον Μιχάλη και δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα άλλο εκτός από το να περνάμε καλά, αν και αυτό δεν είναι για τον χαρακτήρα σου απ’ ότι κατάλαβα.. ξέρω τι είναι να αγαπάς και όσα χρόνια και να περάσουν, είστε ή όχι μαζί όταν αντικρίσετε ο ένας τον άλλον θα θυμάστε πάντα αυτά που περάσατε και δεν μπορώ να το ρισκάρω να είμαι μαζί σου»… έτσι και ένοιωσα πως δεν είναι βλάκας και κατάλαβε πόσο σε αγαπώ και του το αποκάλυψα.. μιλήσαμε και είπαμε πολλά…
Όπως και τα πάντα.. πράγματα που δεν έπρεπε να ξέρει..
Πράγματα που δεν μου είπε την πρώτη φορά που μου μίλησε για το τι κάνατε..
Ήξερε για την εγκυμοσύνη!
Ήξερε για όλα όσα έγιναν..
Αγάπη μου;
Αυτό ούτε ο μπαμπάς σου δεν έπρεπε να το ξέρει.. το έμαθα ή από μένα ή από σένα δεν ξέρω.. μου είχες πει ότι του το είπες αλλά όταν μίλησα μαζί του εγώ.. δεν είχε ιδέα.. κατάλαβε ότι ηλίθια δεν είμαι..
Αυτό είναι άσχετο..
Τέλος πάντων…
«μου είπε ο Ντίνος ότι ήσουν έγκυος αλλά δεν πίστεψα είναι αλήθεια;»
«τι σου είπε; Πες μου ακριβώς»
«μου είπε ότι είπατε ψέματα με τον Μιχάλη ότι ήσουν έγκυος για να είστε μαζί ή εσύ είπες ψέματα για να τυλίξεις τον Μιχάλη»
Αχ ρε μωρό μου…
Τι τα λέτε αυτά;
Γιατί με σημαδεύετε κι άλλο;;
Γιατί με πληγώνετε όλο και ποιο πολύ;
Εκεί που λέω ΤΕΛΟΣ και προσπαθώ για το καλό μου, για το καλό μας, έρχεστε και με πνίγετε, λες και μου τα έχετε ταμένα..
Δεν ξέρω τι να πω άλλο αλλά ούτε τι να πιστεύω για σένα ποια..
Ξέρω μόνο ότι σ’ αγαπάω πολύ, ποιο πολύ κι από μένα και ποτέ όπως μέχρι και σήμερα δεν θα δεχθώ κανένας να πει για σένα ή να σε κατηγορήσει και πάντα θα ζω με την ελπίδα ότι μπορεί μια μέρα να είμαι και πάλι μαζί σου..
Όμως επειδή ξέρω μέσα μου, πολύ βαθιά μέσα μου ότι δεν έχει τέτοιο πράγμα ποτέ ξανά, θα προχωράω και αν έρθεις πίσω και δεν βρήκα αυτό που ψάχνω και θέλω τότε θα είμαι εκεί, εκεί μαζί σου αν το βρω σου ζητάω από τώρα συγνώμη αλλά ξέρε ότι αυτό που νοιώθω για σένα όσα χρόνια και να περάσουν, όποιο δρόμο και να πάρω εγώ εσένα σε αγάπησα, σε αγαπώ και πάντα θα σε αγαπάω…

Έκοψα κάθε επαφή με τον Μάρκο έτσι για να ξέρεις..
Όπως τον γνώρισα και απλά μιλήσαμε, ως εκεί θα μείνουμε…
Απλή φίλη.. ούτε τηλέφωνα, ούτε ξανά να βρεθούμε μόνη, ούτε τίποτα..
Μην παρεξηγήσεις την στάση του που ήρθε να με βρει..
Αλλά ούτε την δική μου που του μιλούσα και που τον φίλησα..
Ήταν ένα λάθος όπως κάνουμε όλοι μας..
Ένα λάθος που κόπηκε πριν γίνει τραγωδία και σταμάτησε..


Να προσέχεις στην ζωή σου.
Από όλα και αυτό που μπορώ να σου ευχηθώ αν ποτέ μου δεν σε ξαναδώ, είναι να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα και όλες σου τις επιθυμίες σαν άνθρωπος και πάνω απ’ όλα να είσαι καλά, υγιείς και ευτυχισμένος..
Ελπίζω όταν διαβάσεις, αν διαβάσεις να μείνουν εδώ..
Βαρέθηκα αυτό το μίσος και τον πόλεμο που επικρατεί ανάμεσα μας από τρίτους και τέταρτους..

..αντίο ζωή μου

Δεν θέλω να πολυλογήσω και να πω οτιδήποτε… που δεν πρέπει.
Αυτά όλα που είπες το Σάββατο που ήμουν μαζί σου, ξαπλωμένη στο ίδιο κρεβάτι… για μένα ήταν αρκετά για να καταλάβω ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται και πόσο μα πόσο εγωιστής είσαι.. πόσο άδικα προσπαθούσα τόσο καιρό.. πόσο λίγο με ξέρεις και πόσο χαμηλά με έχεις, με είχες και θα με έχεις..
Δεν περίμενα ΠΟΤΕ να μιλήσεις έτσι, να στάζει το στόμα σου μίσος και ψέμα και μετά αλλιώς, λες και θεραπεύτηκες...και ξανά το ίδιο…
Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν μαζί σου… τον έβλεπα στα μάτια σου..
Μια έλεγα έτσι και μια αλλιώς…
Σοβαρά.. άλλαξες πάρα πολύ και όχι προς το καλό αλλά ούτε προς το κακό..
Έγινες ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα .. με πίκρα και εγωισμό… δίψα για εκδίκηση και ψέμα… πράγματα που μισούσες… που δεν τα δεχόσουν..
Τα έγινες!
Τελικά αυτό που πάντα σου έλεγα έγινε…
Ο τίτλος μου εδώ…
«εδώ που είσαι τώρα, κάποτε ήμουν εγώ… εδώ που είμαι τώρα κάποτε θα έρθεις κι εσύ»… πάντα έτσι είναι αγάπη μου, αγάπη της ζωής μου…
Ο τροχός πάντα γυρίζει… ότι και να είσαι ότι και να κάνεις…
Δεν περίμενα να πέσω τόσο χαμηλά στην ζωή μου και το έπαθα..
Έπαθα μαζί σου.. όμως τα μικρά μου ματάκια αν και κάπως αργά άνοιξαν για τα καλά και κατάλαβα με τι άνθρωπο έχω να κάνω..
Είχες δίκαιο από την αρχή ότι έπρεπε να μην ξαναβρεθούμε και να τελειώναμε..
Απόλυτο δίκαιο.
Κοιμόμουν όμως για να το δω, μετρούσε μόνο η αγάπη που σου έχω και τίποτα άλλο, τώρα όμως μετρούν όλα αυτά που μου έκανες, που μου είπες και το αν σ’ αγαπώ είναι το τελευταίο πράγμα που μετράει… για μένα, όπως και σε σένα και τότε αλλά και τώρα.
Όταν κοιμόμουν στην αγκαλιά σου και μου είπες «γιατί είσαι σφιγμένη; Σε νοιώθω και μην πεις πως δεν είσαι..» σου είπα ότι ήταν η ιδέα σου, όμως δεν ήταν ήθελα απλά να πιστέψεις ότι δεν μας ενώνει τίποτα ποια και ούτε με νοιώθεις ούτε τίποτα.. όμως ήμουν γιατί ήθελα να σου πω κάτι που ποτέ δεν ήξερες και πουθενά δεν το ανάφερα, όπως και εσύ όλοι το ίδιο ήξεραν..
Δεν έχασα δυο φορές τα σπλάχνα μου, αλλά μια.. ήταν από την πρώτη φορά, τα άφησα, έμαθα ότι ήταν δίδυμα, κατάλαβα με τι είχα να κάνω αν αποφάσιζα να τα κρατήσω ήξερα ότι θα περνούσα μια ζωή κόλαση και τα έριξα.. και να που τα λόγια μου βγήκαν αληθινά.. με πέταξες όπως ακριβός σου έλεγα και μου απαντούσες «δεν θα σε αφήσω ποτέ»… όχι μόνο με άφησες μόνη αλλά τώρα σε άφησα για πάντα..
Όπως σου είπα «θα σ’ αγαπώ για ΠΑΝΤΑ, ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαι εδώ για πάντα»…
Αυτό να ξέρεις είναι το οριστικό μας ΤΕΛΟΣ και όχι για κάτι που είπες ή μου έκανες απλά για ακόμη μια φορά μου απέδειξες πόσο ανώριμος είσαι ακόμη..
Ξανά έμπλεξες τον πατέρα σου…
Έκανες πράξεις που δεν έπρεπε ΚΑΝ να σου περάσουν από το μυαλό να της κάνεις.
Από την μια σου βρίσκω δίκαιο γιατί μπορεί να νόμισες ότι για σένα το έκανα, αλλά έπρεπε να περιμένεις να μάθεις, να δεις και μετά να πεις και το κυριότερο να μπλέξεις άλλους, ιδικά τον πατέρα σου.
Δεν ήταν καθόλου σωστό να μπλεχτείς στα προσωπικά μου και στην ζωή μου.
Δεν θα ασχοληθώ με αυτή σου/σας την πράξη γιατί εγώ σου ξεκαθάρισα την θέση μου, «είμαι απλά φίλη με το παιδί» από κοινούς γνωστούς και από το σχολείο, φατσικός έτσι για να ξέρεις…
Εξάλλου όταν δεν είσαι έτοιμος να δεις ή να μάθεις κάτι μην το ψάχνεις, πληγώνεσαι και κάνεις πολύ ανώριμες πράξεις.. ειδικά αυτή ήταν και η τελευταία σου, για μένα και όπως είπα δεν θα ασχοληθώ.. τον πόλεμο που μου κάνατε εδώ και μήνες και τα όσα μου είπατε, αν ήμουν άλλη θα αρρωστούσα και θα πέθαινα..
Όμως μάθε ότι η ψυχή μου είναι παλικάρι, ούτε ο χάρος δεν μπορεί να μου την πάρει… έπρεπε εδώ και καιρό να φύγω και αυτή την φορά το εννοώ σε αηδίασα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό ΠΟΤΕ μου, στο έλεγα και δεν το εννοούσα, τώρα όμως το λέω και το νοιώθω…
Δεν είσαι εσύ άνθρωπος να μπλέκεσαι στην προσωπική μου ζωή αλλά ούτε κανένας άλλος.. όταν με είχες και ήμουν εκεί ας με κρατούσες, τώρα έφυγα, όσο και αν σ’ αγαπώ… δεν μπορώ αλήθεια, δεν αντέχω άλλα..
Αν με αγαπάς έλα πίσω και πάψε να κάνεις τι κάνεις αν όχι άφησε με να φύγω μακριά σου να σωθώ.. όποιον και να γνωρίσω και ότι και να σου είναι εσύ απλά αγνόησε το μην ασχοληθείς γιατί δεν το κάνω για σένα αλλά ούτε για κανέναν.. γουστάρω και με γουστάρουν, τώρα αν σε γνωρίζουν ή αν τους γνωρίζεις μην σε κάνει να βγάζεις συμπεράσματα… είναι τυχαίο ..απλά!

Τέλος θέλω να σου πω ξανά και ξανά ότι δεν θα ασχοληθώ… απλά ανάμενε, γιατί μάθε ότι δεν είναι τώρα, δεν είναι σε δυο χρόνια, σε πέντε ή πόσα και να είναι, θα με θυμηθείς, θα καταλάβεις τι μου έκανες, τι μου προκάλεσες και θα ντρέπεσαι, θα θες να ζητήσεις συγνώμη αλλά ο εγωισμό σου δεν θα σε αφήνει..

Να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις..
Αυτά όλα που μου κάνατε να μην σου τα κάνουν, σε κανένα σας..
Είμαι πολύ καλή, γι’ αυτό φεύγω με μια ευχή και δεν ασχολούμαι..
Μην ξεχνάμε.. έχουμε και ένα επίπεδο αξιοπρέπειας.

Αντίο Μιχαλάκη μου
Στο επανειδήν…

πάλι σου γράφω..

Ξέρεις πόσο πολύ θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να δω πως είσαι και πως τα πας;
Αλλά όχι έμαθα κάτι από σένα… να έχω εγωισμό.
Μετά από 24 χρόνια έμαθα και εγώ τι είναι αυτό το πράγμα.
Δεν θα σε πάρω… τον άλλο μήνα μπορεί.
Αυτά που με βασανίζουν όμως θα σου τα πω εδώ…
Όχι με βασανίζουν, αυτά που ήθελα να σου πω αλλά δεν τα είπα..
Εκείνη την ώρα που ήμουν μαζί σου..
Εκείνες τις τρελές ώρες που περάσαμε, ζούσα την αγάπη μου και το όνειρο μου μετά από μήνες, αυτό που λαχταρούσα και προσπαθούσα να πιστέψω ότι ήταν αλήθεια..
Ότι ήμουν εκεί…μέσα στην αγκαλιά σου, γυμνή να σε φιλάω και να με φιλάς με πάθος λες και με αγαπάς ακόμη, λες και με περίμενες καιρό..
Και όμως ήταν αλήθεια..
Ήμουν εκεί και να σε πιστεύω και πάλι σαν μωρό..
Ότι εδώ και τόσο καιρό δεν έκανες άλλη σχέση, δεν πήγες με άλλη αλλά ούτε έπαιξες με καμιά.. εδώ και πέντε μήνες..
Μπορεί να είναι αλήθεια σου, όμως ο τρόπος που εισχωρούσες μέσα μου δεν ήταν ο ίδιος, ο τρόπος που με φιλούσες και με αγκάλιαζες δεν ήταν απλός αλλά πολύ προχωρημένος, πράγμα που μόνο από πήρα μπορεί να συμβεί.. από διάβασμα ή internet δεν είναι δυνατών..
Όπως και η αλλαγή του κρεβατιού σου..
Ήταν μικρό και απλό.. καινούργιο.. που πήγε;
Μάλλον το έσπασες μαθαίνοντας.
Δεν ξέρω τι να πω.. δεν θα με ενοχλούσε και τόσο αν μου έλεγες κάτι το αντίθετο.
Μακάρι να έκανες και άλλα πράγματα, θα χαιρόμουν στην ειλικρίνεια σου και πάλι το ίδιο θα ήμουνα, δεν θα νευρίαζα αλλά ούτε θα τρελαινόμουν, όπως και τώρα, που από την ώρα που έφυγα… έφυγα και δεν σε ξαναπήρα, ούτε τηλέφωνο αλλά ούτε μήνυμα.
Συγνώμη αγάπη μου αλλά όπως σου είπα, δεν θέλω να είμαι ξανά μαζί σου, όχι για το λόγο που σου είπα στα μάτια, αλλά γιατί όσο και να σ’ αγαπώ δεν μπορώ να σε συγχωρήσω.. δεν μπορώ να συγχωρέσω, το ότι ο άνθρωπος που αγαπούσα, που έδωσα και μου έδωσε τόσα με άφησε εκεί, τόσους μήνες να πονάω και να τρελαίνομαι, που δεν ενδιαφέρθηκε τι κάνω, πως περνώ και αν είμαι καλά…
Δεν μπορώ να ρίξω ξανά τον εαυτό μου σε τέτοιο λάθος, τώρα που των ανέβασα εκεί που ήταν πολύ ποιο πριν σε γνωρίσω.
… και ναι, όπως είπε και ο πατέρας σου αν μ’ αγαπούσες αληθινά δεν θα μου έλεγες να ρίξω τα σπλάχνα μας, τον καρπό του έρωτα μας..
Μπορεί κάποτε να συγχωρέσω, όπως και εσύ εμένα!
Μπορεί!
Όσο για την φίλη την οποία απέχτησες, σαν κολλητή σου…
Αλήθεια πως γίνεται, να είσαι κολλητός με κάποια που ξέρεις ότι σε γουστάρει χρόνια τώρα, που σου αρέσει και εσένα..
Όντος αλήθεια μου είπες, είμαι πολύ παλαβή που ότι μου πουν πιστεύω.
Ξέρε όμως ότι δεν σε πίστεψα.
Αποκλείετε, το αποκλείω να είστε απλή φίλη, όπως και μόνο καλύτεροι.
Πέρασα ποιο πολλά από σένα σ’ αυτή την ζωή και ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει γύρο μας.. γύρο μου.
… και αν όντος δεν έχει τίποτα με καμιά, γιατί έσβησες τις κλείσεις και τα μηνύματα μας από τα κινητά μας εκείνης της νύχτας;
Μιχάλη μου… ποιον νομίζεις ότι κοροϊδεύεις;
…και το να ψάχνεις το κινητό μου, να δεις με ποιους μιλάω, να με ρωτάς αν έκανα τίποτα με άλλον, αν έχω σχέση και τα λοιπά… τι;, νόμισες πως θα λύγιζα και θα νόμιζα ότι ενδιαφέρεσαι για μένα;
Έλα τώρα…
Έζησα μαζί σου, και μόνη με την σκέψη σου…
Δεν λυγίζω ποια..
Δεν μπορώ, ΕΓΩ να σε ξανά εμπιστευτώ.. δεν μπορώ απλά να είμαι ξανά με ένα άνθρωπο σαν εσένα.
Ναι έκανα πολλά λάθη, πολλές παράνοιες και σε έχασα…
Όμως δεν σε απαρνήθηκα ποτέ!
Αυτό έχει περισσότερη σημασία από όλα..
Να είσαι πάντα καλά και χαρούμενος, μόνο αυτό θέλω και μόνο αυτό χρειάζομαι να ξέρω.
Όσο για εμένα… ναι δεν θέλω να έχω σχέση, ούτε με σένα αλλά ούτε με κανένα.
Περνώ και μόνη μου καλά… και όταν νοιώσω έτοιμη, αφού αρέσω και πολύ μάλιστα, όπως και εσύ το ίδιο και μπορείς να με καταλάβεις… τότε θα κάνω και σχέση αλλά μέχρι τότε θα είναι μια σοβαρή σχέση και όχι τρέλες και μαλακίες..
Εύχομαι μια μέρα να καταφέρεις να μου μιλήσεις με ειλικρίνεια και να με πάρεις εσύ τηλέφωνο..

Αντίο μωρό μου… και ευχαριστώ και πάλι για εκείνο το τέλειο βράδυ – πρωί..
Πέρασα πολύ ωραία..

σ'αγαπάω ακόμα

Όνειρο μικρό, όνειρό μου φευγάτο
εκεί που πέταγα ψηλά πώς βρέθηκα εδώ κάτω;
Όνειρο πικρό, μα και γλυκό σαν θαύμα
μου 'χεις τρελάνει την καρδιά μια γέλιο και μία κλάμα
Μήπως σε έχω ονειρευτεί κι όλα είναι ένα ψέμα
χάθηκες ένα πρωινό χωρίς ίχνος κανένα
αλλιώς τα είχα φανταστεί
κι αλλιώς πρέπει να ζήσω
κι αν ήταν όνειρο όλο αυτό τότε για πάντα ας κοιμηθώ
ποτέ να μην ξυπνήσω
Όνειρο καλό, σαν ήρθε το σκοτάδι να με σκεπάσεις σαν μωρό μ' ένα γλυκό σου χάδι
όνειρο τρελό
δυο κόσμοι σ' ένα σώμα πού να σε βρω και να σου πω
πως σ' αγαπάω ακόμα…

όλα ή τίποτα

Πάλι μ’ έχεις κερδίσει έχω πια συνηθίσει,και δε βλέπω άλλη λύση στον καημό θα πνιγώ.
Στη καρδιά μου αγκάθι τα μεγάλα σου λάθη,Τώρα πια έχω μάθει να πληρώνω εγώ.
Πάλι μ’ αναστατώνεις τη ζωή μου τελειώνεις,μια αγάπη σκοτώνεις μ’ ένα πείσμα φτηνό.
Ξέρω πως δε σε μέλει μα ουτ’ ο εχθρός μου το θέλει,να με βλέπει κουρέλι σαν τρελή να γυρνώ.
Ίσως να έφταιξα γιατί σ' αγάπησα πολύ, όμως δεν έκανα στον έρωτά μας λάθος.
δικαίωμά μου να 'χω μια καρδιά τρελή να σ' αγαπάει και να δίνεται με πάθος.
Ίσως να έφταιξα γιατί σε έκανα Θεό μου και με τιμώρησε ο Θεός γι' αυτό το λάθος
μα δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς εσένα που αγάπησα με πάθος.
συγχώρεσέ με...έκανα λάθος που σ' αγάπησα πολύ
Είμαι εγώ, που στο τηλέφωνο σου έβαλα τραγούδια, είμαι εγώ, που γιόρταζες και σου 'στειλα λουλούδια, είμαι εγώ, που μ' αποφεύγεις και με βρίζεις, η κακιά που νομίζεις
είμαι εγώ..
Είμαι εγώ που σε παίρνω τηλέφωνο
που μου λείπεις και ψάχνω διέξοδο
είμαι εγώ που ακόμα δε ξέχασα
είμαι εγώ που πονάω που σ' έχασα..
Ένα σώμα ήμασταν εμείς, δε μας ένοιαζε ποτέ κανείς
σβήναμε τις λύπες μας μαζί κι έλεγες πως είμαι τα πάντα ..
..κλέβαμε τον ήχο της σιωπής, έλεγες πως θέλεις και μπορείς να με πας σε μία άδεια θάλασσα
Κάνεις πάλι βήματα έξω απ' τη δική μου τη ζωή κι ούτε που σε νοιάζει αν εγώ αντέχω τα μεγάλα κύματα μόνος σου τα σήκωσες εσύ..
δύναμη να τα νικήσω πια δεν έχω..
Κάνεις πάλι βήματα έξω απ' τη δική μου τη ζωή και δε σ' ενδιαφέρει πως εγώ αντέχω..
..άλλαξες τα σχήματα και δεν ξέρω πια τι είναι σωστό...
...να σε χάνω ή να σ' αγαπώ;;;;;
μάλλον και τα δυο..
ναι έτσι μπορώ…
αυτή είμαι εγώ..
Το ξέρω πως δεν θα ξανάρθεις...πάει καιρός που δεν με ψάχνεις..έπαψα πια στο γυρισμό σου να ελπίζω, σιγά σιγά στη μοναξιά μου συνηθίζω.
Δεν θέλω να σε ξαναδώ να σε ξεχάσω προσπαθώ..
Μα είναι στιγμές που σ΄έχω ανάγκη
κι άλλες στιγμές που σε μισώ
πώς με κατάντησε η αγάπη
μόνη τα βράδια να περνώ..
Κουράστηκα να περιμένω, τον εαυτό μου να παιδεύω, να μην μπορώ απ΄τη σκιά σου να ξεφύγω σε αδιέξοδο μαζί σου καταλήγω..
όμως...
...ποτέ μη ξεχάσεις ...
πως κι εσύ θα πληρώσεις, στο θεό όταν φτάσεις κάποιο λόγο θα δώσεις.

Turn Off

Πάλι εδώ είμαι.
Θα σε ξεπεράσω..
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ!
Ξέρεις πολύ καλά τι είμαι ικανή να κάνω προς το κακό άρα μπορώ και να κάνω και καλά.. πολύ καλά και αυτό ήταν το πρώτο που έμαθες για μένα.
Όλο το βράδυ σε αγνόησα.. για μένα δεν υπήρχες, ναι σε είδα αλλά δεν άξιζες τον κόπο να ασχοληθώ και είπαμε.. τέρμα!
Το ότι λίγο πριν κλείσει το club θυμήθηκα να ασχοληθώ το μετάνιωσα, αλήθεια υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανά ασχοληθώ μαζί σου και δεν το τύρισα.
Κορόιδεψα τον εαυτό μου και πάλι τον ρεζίλεψα.
Αχ..
Τέρμα Μιχάλη μου.. τέλος!
Η απάντηση που περίμενα ήταν ακριβός όπως έκανες..
Δεν περίμενα να μιλούσες αλλά ούτε να έλεγες μια βάσιμη απάντηση ή κάτι τέλος πάντων που θα σχέτιζε με την ερώτηση μου.
…μα τι να περίμενα; Από ένα άνθρωπο σαν εσένα.. δεν μου λες;
Αυτό που σε ρώτησα .. κράτα το για σένα, άσε το εκεί μέσα σου και όταν θα νοιώσεις έτοιμος απάντα σε σένα.
Εγώ δεν θέλω να μάθω..
Ψες με έχασες.. έχασες για πάντα, πήγα βρήκα άλλον, βρήκα ένα παιδί που ήμουνα παλιά μαζί του, τον φίλησα, ένοιωσα χάλια, σαν Άντρη… δεν έπρεπε να είμαι εκεί αφού σ’ αγαπώ, αλλά έπρεπε να σε ξεπεράσω.. δεν το κατάφερα αυτό αλλά σιγά – σιγά, όλα θέλουν τον χρόνο τους, όπως και σε σένα το ίδιο και μένα.
Θα τα καταφέρω..
Είμαι σίγουρη γι’ αυτό… με ξέρω καλά, θα τα καταφέρω και θα το δεις.
Όσο για τα πράγματα μου.. δεν πιστεύω να τα έκαψες!
Κράτα τα άγγελε της ζωής μου.. κράτα τα να θυμάσαι όσα πέρασαν από την ζωή σου χωρίς εσένα.. να θυμάσαι αυτήν την γυναίκα που μπήκε στην ζωή σου κάποτε όταν ήσουν εκεί στο άνθος της ηλικίας σου, αυτή που σου έδωσε τα πάντα, ψυχή και σώμα, αυτή που θυσίασε όλο της το είναι και την πέταξες γιατί έχασε τα λογικά της από τις εκτρώσεις που έγιναν για την πάρτη σου..
Ευχαριστώ,
Μόνο αυτό μπορώ και θέλω να σου πω..
Αύριο θα πάρεις και τα δικά σου πράγματα αλλά με courier..
Εγώ δεν θέλω να κρατάω και να έχω τίποτα δικό σου, τίποτα απολύτως..
Μου αρκεί μόνο που θυμάμαι.. κάποτε θα ξεχάσω όσο μπορώ.
… και μην ασχολήσε άλλο…
Τώρα το λέω εγώ!
Δεν θα αναλύσω το λόγο μου.. εσύ ξέρεις τι εννοώ .. απλά … σε τρώει ο ποπός σου αλλά αυτή την φορά δεν θα στον κνίσω εγώ..
Το αποφάσισα..
Τέρμα όλα.
Αλήθεια όλα μα όλα… πρέπει να πολεμήσω ξανά για μένα και το χαμόγελο μου.. που πάντα σπάζει όταν σε αντικρίζει.. όχι τώρα ποια..

κράταμε μαζί μ' αυτό

Όνειρα.. άλλοτε με το συνειδητό και άλλοτε με το ασυνείδητο!
Κάποιες φορές, με τα μάτια ανοιχτά, ακούγοντας μια αγαπημένη φωνή, να ψιθυρίζει ή και να σιωπά..
Φωλιασμένοι σε μια τρυφερή αγκαλιά, νοιώθοντας την ανάσα, τους χτύπους της καρδιάς…Γνωρίζοντας την ίδια στιγμή ότι ποτέ δεν θα βγουν αληθινά, ξέροντας εκ τον προτέρων πως μόλις περάσει η στιγμή και γίνει παρελθόν θα τα πάρει όλα μαζί της!!!
Κι όμως, εκείνες τις μοναδικές στιγμές γεύομαι το όνειρο, όχι, δεν το ζω, απλά το γεύομαι, το αγγίζω και είναι τόσο βελούδινη η αφή του, τόσο μοναδική η ευωδιά του, ακόμα και η γεύση του είναι τόσο… απαλή…ΟΝΕΙΡΑ… τόσο μικρά αλλά και τόσο μεγάλα, όσο η στιγμή!
Πόσο σημαντική είναι η στιγμή, πόσο σημαντικά είναι όλα…
Ένα ατελείωτο Αχχχχ που εκφράζει την προσδοκία, όχι την ανακούφιση ή τον πόνο, αλλά την ελπίδα ότι ίσως να πραγματοποιηθούν, να μου δοθεί η δυνατότητα να τα ζήσω… ελάχιστα!Εικόνες που δημιουργεί η φαντασία και σε πλημμυρίζουν συναισθήματα που γαληνεύουν την ψυχή!!
Και ύστερα…
Το όνειρο τελειώνει……σαν το τσιγάρο που απόλαυσες αλλά έμεινε μόνο στάχτη και το απομεινάρι που βιάζεσαι να ξεφορτωθείς επειδή έχει δυσάρεστη μυρωδιά!
Όπως το ποτό που γεύτηκες και σου έφτιαξε την διάθεση αλλά τώρα… σώθηκε… έμειναν τα παγάκια, να λιώνουν, δίχως να μπορούν να εκπληρώσουν τον προορισμό τους…να το κάνουν δροσερό και επιθυμητό… αφήνοντας μόνο την υγρασία τους, το σημάδι, το αποτύπωμα του ποτηριού…
Κάτι υπήρχε σε εκείνο το σημείο…
Σε λίγο δεν θα θυμάμαι…
Κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει..
Κι όμως…
Όσο διαρκούσε όλο αυτό, ήταν όλα τόσο όμορφα…
Καταλήγω και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα!!!
Το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει…
Ο δρόμος…
Η διαδρομή…
Ο προορισμός είναι πάντα το σημείο εκκίνησης για το επόμενο ταξίδι!
Αν ήξερα ότι στ’ αλήθεια εκείνη η βραδιά…22/11/2008 θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα, θα σε αγκάλιαζα σφικτά και θα προσευχόμουν να γίνω ο φύλακας άγγελος της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα μπροστά μου θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα…
Αν ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα την φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη, για να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν η τελευταίες μας στιγμές θα σου ΄φωναζα δινατά πόσο σ’ αγαπώ και δεν θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη .
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω, πόσο σ’ αγαπάω και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω…
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που εσύ βλέπεις εμένα..
Απλά…
Μην περιμένεις άλλο γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, τότε θα μετανιώσεις σίγουρα για τον χρόνο σου που τον γέμισες με εγωισμό, για την μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια λέξη, ένα φιλί και ήσουνα πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία..
Κράτα αυτούς που αγαπάς και σ’ αγαπούν δίπλα σου…
Πες τους ψιθυριστά πόσο τους αγαπάς, πόσο τους χρειάζεσαι, αγάπα τους, φέρσου τους καλά…

η ζωή δεν είναι...

Η ζωή δεν είναι βάσανο, ούτε απόλαυση..
Είναι ένα έργο το οποίο πρέπει να κάνει ο καθένας μας έντιμα μέχρι το τέλος!

Ένα τέλος που έφτασε…
Καιρός ήταν.
Όχι για το τέλος αλλά για την αλήθεια..
Το τέλος έχει εδώ και μήνες που ενεργοποιήθηκε! Όχι τρείς όπως είπες αλλά πέντε.
Την αλήθεια όμως ποτέ δεν την έμαθες.
Μπορεί να την κατάλαβες αλλά δεν την είπα.
Εδώ και τρείς μήνες, που ήταν η τελευταία μας συνάντηση.. ναι από τότε, όχι μόνο δεν ξανά είχα σχέση αλλά ούτε έκανα κάτι με κανέναν.. με κανένα.
Ήταν όλα ένα έργο για μένα.
Νοιώθω ότι έπαιξα καλά, πολύ καλά, αν και κατάλαβα ότι δεν σε ενδιαφέρει είπα να στα πω όλα να τελειώνουμε, να νοιώσω εγώ καλά μέσα μου.. όπως απολογήθηκα στον εαυτό μου να απολογηθώ και σε σένα. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει.
Ξέρεις μπορεί να δείχνω ότι είμαι καλά και ξέχασα και ότι προχώρησα αλλά να ξέρεις πάντα ότι τα φαινόμενα απατούν.
Ήταν πολύ κουραστικό να μου λέει συνέχεια ο φίλος σου πως περνάς με την καινούργια σου σχέση. Όχι μόνο με κούραζε αλλά με πλήγωνε.
Έτσι πήρα και εγώ την απόφαση να το παίξω διαφορετικά απλά και μόνο για να πάψει να μου λέει για σένα και την σχέση σου.
…και το έκανα!
Πριν αρχίσω να σου πω άλλα, θέλω να απολογηθώ για όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας και για τα μάτια σου έφταιξα.
Για όλα όσα έκανα χωρίς να σκεφτώ τι προκαλούσα και τι μπορούσε να συμβεί.
Δεν θέλω να δικαιολογηθώ.
Όμως θα σου πω..
Πριν μπω στο χειρουργείο, πριν καν πάρουμε εκείνη την απόφαση που πήραμε, ήξερα ότι θα ήμουν μόνη μου.. σε όλα.. μου αρνιόσουν τα πάντα αλλά αυτό που φοβόμουνα έγινε, ακριβός όπως στα έλεγα.. ήμουνα, με άφησες μόνη, να πολεμάω τον εσωτερικό αλλά και εξωτερικό πόνο, να με γράφεις και να τρελαίνομαι μόνη μου.. με άφησες εκεί σαν ένα πουκάμισο πετάμενο στην άκρη του δωματίου σου..
Για μένα ότι και να έκανα ναι ήταν παράλογα, αλλά και συνάμα φυσιολογικά.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι πέρασα, τι περνούσα και τι περνώ ακόμη.
Ποτέ δεν ξανά έκανα κάτι τέτοιο.. ποτέ!
Ήξερα από φίλες μου και σου είπα τι σου είπα..
…και τελικά εσύ ήσουν χειρότερος και από όλους τους άντρες που πέρασαν απ’ αυτό το στάδιο… της έκτρωσης.
Ξέρεις ακόμη εγώ πονάω, μου λείπεις και σ’ αγαπάω…
Πολεμώ όμως, σκέφτομαι πως μου φέρθηκες και που με κατάντησες και σε αηδιάζω.
Όμως σ’ αγαπάω.
Δεν θέλω να σε πολεμώ άλλο, θέλω μόνο να μείνω μια γλυκιά ανάμνηση στα μάτια σου και εσύ στα δικά μου.. χωρίσαμε, κάναμε λάθη πολλά και οι δυο μας. Δεν είναι σωστό αυτό που γίναμε .. μας δένει κάτι κατάλαβε το.
Έχεις υποχρέωση να είσαι δίπλα μου, και πάντα θα σου είναι υποχρέωση να ενδιαφέρεσαι το πώς τα πάω και αν είμαι καλά.
Κοίτα, ήμουνα πολύ εντάξει μαζί σου αλλά τα ψέματα σου και οι πράξεις σου με έκαναν να αλλάξω τροπή.
Δεν γίνεται να έχεις σχέση και να μιλάς το ίδιο γλυκά όπως στο κορίτσι σου.
Αυτό ήταν που με άλλαξε και το ότι καθώς ήσουν ένα με το σώμα μου, σου αποκάληψα τι ένοιωθα για σένα έφυγες.. έφυγες μακριά μου και μου είπες «δεν πρέπει να πω σε σένα αυτό».. καλά τι νόμισες ότι είμαι;
Κάνω έρωτα μαζί σου, ή απλό σεξ, έρχομαι μένω μαζί σου στα μεσάνυχτα να τρέχω να έρθω να σε βρω, να περνάω ώρες και ώρες μαζί σου, να μοιράζομαι πράγματα και αναμνήσεις και να μην νοιώσω;
Για πόσο άχρηστη με είχες;
Έτσι πήρα, προσπάθησα να πάρω ένα κακό χαρακτήρα, ανώριμο και ηλίθιο για να σε κάνω να είσαι σίγουρος για αυτό που με έκανες να νοιώσω ότι είμαι, γι’ αυτό που πίστεψες ότι είμαι..
…και τα κατάφερα αλλά δεν περίμενα να έμενα έγκυος..
Και όλα άλλαξαν!
Κατάλαβα που με είχες και το πώς με είχες.
Δεν μπόρεσα ποτέ να το παραδεχτώ αλλά ούτε να το δω καθαρά, κορόιδευα τον εαυτό μου ότι ήταν όλα αλλιώς αλλά δεν ήταν, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εσύ με κορόιδευες.. ότι απλά με γούσταρες και ποτέ δεν ένοιωσες τίποτα για μένα..
Όταν το χώνεψα αποφάσισα να ρίξω το σπλάγχνο μου και να σε αφήσω να προχωρήσεις μπροστά όπως ονειρεύεσαι.. γι’ αυτό το έκανα για να είσαι εσύ καλά και όχι κανείς άλλος.
Έκανα μια θυσία με την σκέψη ότι θα τηρούσες τις υποσχέσεις σου όπως και εγώ και θα είσαι δίπλα μου αλλά… χάθηκες.
Αυτό με πονάει, αυτό κρατούσα μέσα μου τόσο καιρό και παρανόησα.
Δεν το ξεπέρασα.. απλά το προσπέρασα με την δικαιολογία ότι είσαι πολύ μικρός για να ξέρεις πως έπρεπε να συμπεριφερθείς και να πράξεις..

Μιχαλάκι μου, σήμερα που φτάσαμε εδώ, εδώ που ποτέ δεν περίμενα να φτάσουμε ούτε στις ποιο τρελές μου φαντασιώσεις, πρέπει να σου πω ότι εγώ σε αγάπησα..
Ακόμα σε αγαπάω και πάντα θα σε αγαπώ, πάντα θα κρατάς ένα κομμάτι στην ζωή μου και πάντα θα μου λείπεις..
Θα μου λείπουν εκείνα τα βράδια που έτρεχα τα ξημερώματα να έρθω να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου να νοιώσεις και να νοιώσω χαρά..
Που έψαχνα fresh cream για να σε τρελάνω..
Όταν ήμουν εκεί πάντα, όταν με ήθελες όταν με είχες ανάγκη..
Να ξυπνάω το πρωί και να σε βλέπω… να σε φιλάω και να κάνουμε έρωτα … να με νευριάζεις που τελείωνες εσύ και εγώ όχι…
να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι σου και να μιλάμε με τις ώρες…
…. Ακόμα τόσα… να θυμάμαι και μόνο να θυμάμαι.. απλές αναμνήσεις όμως όσο και να μου λείπουν..
Σε θέλω πολύ, έστω να περάσω, τώρα που κατάλαβα ότι τελείωσε.. ότι τελειώσαμε..
Να περάσω ένα βραδάκι, εκεί στην αμμουδιά να με κρατήσεις έστω για μια ώρα στην αγκαλιά σου, χωρίς να μιλάμε…
Απλά έτσι για να νοιώσω ότι όλα όσα έγιναν δεν ήταν χαμένα..
Να μπορώ να ηρεμήσω την καρδιά μου και την ψυχούλα μου..
Να μπορέσουν τα παιδιά μου να αναπαυθούν και να ηρεμήσουν που κάθε βράδυ τα ζητάω και τα βλέπω στο όνειρο μου να τα χτυπάς ανελέητα ..
Να πάψω να ξυπνάω τα βράδια και να σε ενοχλώ, να ενοχλώ την ψυχή μου και τις φίλες μου..
Σκέψου καλά..
Περιμένω…
Σε παρακαλώ!

και τώρα;

Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω για όλα, αλήθεια μετά από σένα …
Είναι όλα, μα όλα πολύ διαφορετικά.
Ποτέ δεν ήμουνα ποιο καλά.
Βρήκα τον πραγματικό μου εαυτό και κατάλαβα τι θέλω από την ζωή μου και πολλά άλλα..
Ξέρεις, χθες που μιλούσαμε.. Οχ! 1 ώρα και 18 λεπτά!
Ποτέ τόσο πολύ…
Ήμαστε και οι δυο ακόμα πολύ πικραμένοι..
Αυτό κατάλαβα..
Ότι σου έλεγα πριν, ακόμα και τώρα τα έλεγες..
Λες και ότι κάνω και λέω θα μου το κάνεις και θα το πεις..
Δεν είναι έτσι..
Εγώ ξέρω ότι, ότι και να είπα, ότι και να έκανα, πήρα άριστα!
Έπαιξα πολύ καλά σε όλο το παιχνίδι..
Έπαιξα το ρόλο μου και πριν αλλά και τώρα πολύ καλά.. καλά μην λέμε, κάπου παραστράτισα και έκανα τρέλες και ανωριμότητας και πράγματα άσκοπα.
Στο τέλος όμως κατάλαβα.. ότι έτσι έπρεπε να γίνει, απλά για το καλό μου, απλά για να με βρω και να με μάθω καλά.
Αυτό που μετράει είναι το τέλος.. και το ότι όλα είναι καλά και πάνω απ’ όλα εμείς καλύτερα…σαν άνθρωποι!
Χαίρομαι για σένα..
Που μπήκα και μπήκες στην ζωή μου..
Απλά ήταν λάθος χρόνος, έτσι θα λέω και ότι και να μου έκανες, όσο και να με πλήγωσες για μένα ήταν άθελα σου… έτσι θα λέω και να δικαιολογώ τα όσα έγιναν..
Απλά δεν ήξερες το πώς να συμπεριφερθείς και να πράξεις.. λόγος ηλικίας και στο ότι ακόμα δεν είσαι έμπειρος στην ζωή.
Μην το πάρεις κατάκαρδα..
Είναι καλό αυτό που λέω.. όπως και εσύ.. είσαι πολύ καλό μωρό και σαν άνθρωπος και όλα.. απλά δεν σκεφτήκαμε τι μπορούσαμε να πάθουμε μέσα σ’ αυτή την σχέση και σαν άμυαλα παιδιά προχωρούσαμε με μόνο όπλο μας το πάθος..
Βαδίζαμε σε μια σχέση (που τώρα κατάλαβα ότι ΠΟΤΕ δεν ήταν σχέση) χωρίς καμία βάση.. δεν μπορούσαμε ποτέ και για κανένα λόγο να γινόμασταν ζευγάρι.
Δεν είναι λόγο ηλικίας ή κάτι…
Απλά εσύ έχεις πολύ μέλλον ακόμα μπροστά σου.. ακόμη έχεις πολλά να κάνεις και να μάθεις σαν άνθρωπος εγώ όμως έμαθα και πέρασα πολλά … (καλά έχω ακόμα να μάθω και να ζήσω, όμως έμαθα να τα περνάω και να τα πολεμάω μόνη μου, όπως μόνη τα κάνω) αυτό που ζητάω κοντά σου δεν το βρήκα και ούτε θα το έβλεπα ποτέ μου.
Εγώ, θέλω τον άντρα που έχω δίπλα μου να τον φοβάμαι..
Να μου λέει, δεν θα πας εκεί ούτε εκεί..
Να βγαίνω με τις φίλες μου ναι αλλά να είναι εκεί γύρο μου…
Να νοιώθω ασφάλεια.
Ναι να περνάμε το πάθος μας … αλλά όταν το νοιώθουμε όχι συνέχεια..
Να ξέρουν αυτοί που πρέπει ότι ήμαστε μαζί.. όχι απλά μόνο εμείς..
Να είμαι και να είναι φίλος με τις φίλες μου, με τον δικό μου κύκλο και εγώ με τον δικό του..
Να ήμαστε όλοι παρέα.. μια παρέα!
Και τα club μας, τα εστιατόρια και τα καφέ μας, όχι μόνοι, με παρέα..
Να ζούμε ελεύθεροι και μαζί.. «ο νοών νοεί το» …
Βλέπεις εγώ αυτά ήθελα και τίποτα απ’ όλα όσα είχαμε, αλλά δεν σου λέω κάτι γιατί όπως εγώ δεν μπόρεσα να σου δώσω αυτά που ήθελες και να είμαι αυτό που εσύ ήθελες, έτσι και εσύ … αυτός είσαι και θα βρεις αυτήν που θα ταιριάξετε … καλός ή κακός αυτή δεν είμαι εγώ!
Αυτήν που θα διαλέξεις εσύ, μ’ αυτή να είσαι.. και μην ακούς κανένα..
Πριν κλείσω… για πάντα..
Θέλω να με βλέπεις σαν φίλη σου, άμα θες κάποια βοήθεια ή οτιδήποτε πάρε με εγώ θα είμαι πάντα διαθέσιμη να σε βοηθήσω, να είμαι δίπλα σου και να σε ακούσω..
Μην βλέπεις το τι ήμουνα..
Υπάρχει δικαιολογία για όλα, αλλά δεν μου αρέσει να δικαιολογώ τον εαυτό μου, ποτέ δεν μου άρεσε, γι’ αυτό σου είπα χθες.. όταν φθάσεις σε κάποια ηλικία θα καταλάβεις και εσύ … κάποτε!
Προς το παρών δεν υπάρχει λόγος, ούτε να συζητάμε ούτε τίποτα.. όχι μόνο γιατί δεν θα καταλάβεις αλλά δεν μπορείς να δεις τα πράγματα όπως έχουν και όπως πρέπει να τα δεις.
Τέλος πάντων…
Να προσέχεις και να προσπαθείς να είσαι καλά..
Να προσεύχεσαι και μην ξεχάσεις ποτέ σου… μπορώ να είμαι ακόμα και η καλύτερη σου φίλη .. άμα θες!