..αντίο ζωή μου

Δεν θέλω να πολυλογήσω και να πω οτιδήποτε… που δεν πρέπει.
Αυτά όλα που είπες το Σάββατο που ήμουν μαζί σου, ξαπλωμένη στο ίδιο κρεβάτι… για μένα ήταν αρκετά για να καταλάβω ότι δεν ξέρεις τι σου γίνεται και πόσο μα πόσο εγωιστής είσαι.. πόσο άδικα προσπαθούσα τόσο καιρό.. πόσο λίγο με ξέρεις και πόσο χαμηλά με έχεις, με είχες και θα με έχεις..
Δεν περίμενα ΠΟΤΕ να μιλήσεις έτσι, να στάζει το στόμα σου μίσος και ψέμα και μετά αλλιώς, λες και θεραπεύτηκες...και ξανά το ίδιο…
Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν μαζί σου… τον έβλεπα στα μάτια σου..
Μια έλεγα έτσι και μια αλλιώς…
Σοβαρά.. άλλαξες πάρα πολύ και όχι προς το καλό αλλά ούτε προς το κακό..
Έγινες ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα .. με πίκρα και εγωισμό… δίψα για εκδίκηση και ψέμα… πράγματα που μισούσες… που δεν τα δεχόσουν..
Τα έγινες!
Τελικά αυτό που πάντα σου έλεγα έγινε…
Ο τίτλος μου εδώ…
«εδώ που είσαι τώρα, κάποτε ήμουν εγώ… εδώ που είμαι τώρα κάποτε θα έρθεις κι εσύ»… πάντα έτσι είναι αγάπη μου, αγάπη της ζωής μου…
Ο τροχός πάντα γυρίζει… ότι και να είσαι ότι και να κάνεις…
Δεν περίμενα να πέσω τόσο χαμηλά στην ζωή μου και το έπαθα..
Έπαθα μαζί σου.. όμως τα μικρά μου ματάκια αν και κάπως αργά άνοιξαν για τα καλά και κατάλαβα με τι άνθρωπο έχω να κάνω..
Είχες δίκαιο από την αρχή ότι έπρεπε να μην ξαναβρεθούμε και να τελειώναμε..
Απόλυτο δίκαιο.
Κοιμόμουν όμως για να το δω, μετρούσε μόνο η αγάπη που σου έχω και τίποτα άλλο, τώρα όμως μετρούν όλα αυτά που μου έκανες, που μου είπες και το αν σ’ αγαπώ είναι το τελευταίο πράγμα που μετράει… για μένα, όπως και σε σένα και τότε αλλά και τώρα.
Όταν κοιμόμουν στην αγκαλιά σου και μου είπες «γιατί είσαι σφιγμένη; Σε νοιώθω και μην πεις πως δεν είσαι..» σου είπα ότι ήταν η ιδέα σου, όμως δεν ήταν ήθελα απλά να πιστέψεις ότι δεν μας ενώνει τίποτα ποια και ούτε με νοιώθεις ούτε τίποτα.. όμως ήμουν γιατί ήθελα να σου πω κάτι που ποτέ δεν ήξερες και πουθενά δεν το ανάφερα, όπως και εσύ όλοι το ίδιο ήξεραν..
Δεν έχασα δυο φορές τα σπλάχνα μου, αλλά μια.. ήταν από την πρώτη φορά, τα άφησα, έμαθα ότι ήταν δίδυμα, κατάλαβα με τι είχα να κάνω αν αποφάσιζα να τα κρατήσω ήξερα ότι θα περνούσα μια ζωή κόλαση και τα έριξα.. και να που τα λόγια μου βγήκαν αληθινά.. με πέταξες όπως ακριβός σου έλεγα και μου απαντούσες «δεν θα σε αφήσω ποτέ»… όχι μόνο με άφησες μόνη αλλά τώρα σε άφησα για πάντα..
Όπως σου είπα «θα σ’ αγαπώ για ΠΑΝΤΑ, ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαι εδώ για πάντα»…
Αυτό να ξέρεις είναι το οριστικό μας ΤΕΛΟΣ και όχι για κάτι που είπες ή μου έκανες απλά για ακόμη μια φορά μου απέδειξες πόσο ανώριμος είσαι ακόμη..
Ξανά έμπλεξες τον πατέρα σου…
Έκανες πράξεις που δεν έπρεπε ΚΑΝ να σου περάσουν από το μυαλό να της κάνεις.
Από την μια σου βρίσκω δίκαιο γιατί μπορεί να νόμισες ότι για σένα το έκανα, αλλά έπρεπε να περιμένεις να μάθεις, να δεις και μετά να πεις και το κυριότερο να μπλέξεις άλλους, ιδικά τον πατέρα σου.
Δεν ήταν καθόλου σωστό να μπλεχτείς στα προσωπικά μου και στην ζωή μου.
Δεν θα ασχοληθώ με αυτή σου/σας την πράξη γιατί εγώ σου ξεκαθάρισα την θέση μου, «είμαι απλά φίλη με το παιδί» από κοινούς γνωστούς και από το σχολείο, φατσικός έτσι για να ξέρεις…
Εξάλλου όταν δεν είσαι έτοιμος να δεις ή να μάθεις κάτι μην το ψάχνεις, πληγώνεσαι και κάνεις πολύ ανώριμες πράξεις.. ειδικά αυτή ήταν και η τελευταία σου, για μένα και όπως είπα δεν θα ασχοληθώ.. τον πόλεμο που μου κάνατε εδώ και μήνες και τα όσα μου είπατε, αν ήμουν άλλη θα αρρωστούσα και θα πέθαινα..
Όμως μάθε ότι η ψυχή μου είναι παλικάρι, ούτε ο χάρος δεν μπορεί να μου την πάρει… έπρεπε εδώ και καιρό να φύγω και αυτή την φορά το εννοώ σε αηδίασα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, δεν ήξερα τι σημαίνει αυτό ΠΟΤΕ μου, στο έλεγα και δεν το εννοούσα, τώρα όμως το λέω και το νοιώθω…
Δεν είσαι εσύ άνθρωπος να μπλέκεσαι στην προσωπική μου ζωή αλλά ούτε κανένας άλλος.. όταν με είχες και ήμουν εκεί ας με κρατούσες, τώρα έφυγα, όσο και αν σ’ αγαπώ… δεν μπορώ αλήθεια, δεν αντέχω άλλα..
Αν με αγαπάς έλα πίσω και πάψε να κάνεις τι κάνεις αν όχι άφησε με να φύγω μακριά σου να σωθώ.. όποιον και να γνωρίσω και ότι και να σου είναι εσύ απλά αγνόησε το μην ασχοληθείς γιατί δεν το κάνω για σένα αλλά ούτε για κανέναν.. γουστάρω και με γουστάρουν, τώρα αν σε γνωρίζουν ή αν τους γνωρίζεις μην σε κάνει να βγάζεις συμπεράσματα… είναι τυχαίο ..απλά!

Τέλος θέλω να σου πω ξανά και ξανά ότι δεν θα ασχοληθώ… απλά ανάμενε, γιατί μάθε ότι δεν είναι τώρα, δεν είναι σε δυο χρόνια, σε πέντε ή πόσα και να είναι, θα με θυμηθείς, θα καταλάβεις τι μου έκανες, τι μου προκάλεσες και θα ντρέπεσαι, θα θες να ζητήσεις συγνώμη αλλά ο εγωισμό σου δεν θα σε αφήνει..

Να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις..
Αυτά όλα που μου κάνατε να μην σου τα κάνουν, σε κανένα σας..
Είμαι πολύ καλή, γι’ αυτό φεύγω με μια ευχή και δεν ασχολούμαι..
Μην ξεχνάμε.. έχουμε και ένα επίπεδο αξιοπρέπειας.

Αντίο Μιχαλάκη μου
Στο επανειδήν…