Ψες κάθισα να τελειώσω το σχέδιο το οποίο κάνω για σένα..
Δώρο Χριστουγέννων..
Από τα χέρια μου, με όλο το πάθος..
Εκεί στο γραφείο, περιτριγυρισμένη από καπνούς και μαύρα μολύβια..
Εκεί στο δωμάτιο μου σε είχα θυμηθεί..
Χιλιάδες αναμνήσεις και μορφές ήρθαν μπροστά μου, σε θυμήθηκα πολύ έντονα και ήθελα να σε πάρω, ξέρω όμως δεν θα μου απαντούσες, έτσι πήρα όλες μου τις σκέψεις, τα θέλω και τα έριξα στο απέραντο μαύρο που είχα μπροστά μου..
Τα έριξα σε μια μαύρη θάλασσα δική μου, φτιαγμένη από τα χεράκια μου..
Όταν έφτασαν στον βυθό..
Εκεί άνοιξα τα μάτια..
Θα πνιγόμουν.. όμως ήθελα να σε θυμηθώ, να σε ακούσω..
Να σε δω..
Περπάτησα στην απαλή αμμουδιά.. κάτω απ’ όλα.. κάτω από το μαύρο νερό που με έπνιξες, κάτω εκεί στην ηρεμία και στο γαλάζιο..
Σε είδα..
Ήσουν πολύ μακριά πίσω από ένα πράσινο τεράστιο βράχο..
Με κοίταζες πονηρά και κρυφά..
Σε αγνόησα και προχώρησα..
Θέλω να δω καθαρά που είμαι τώρα, πως έφτασα εδώ..
Να δω καθαρά μέσα σε χρώμα.. να βγω έξω από το μαύρο που είμαι..
…κοίταξα για πολύ ώρα κολυμπούσα, περπατούσα και τίποτα δεν είδα, τίποτα δεν κατάλαβα.. απολύτως τίποτα.
Είχα απομακρυνθεί αρκετά από εκεί που είχα πέσει..
Φοβήθηκα, είχε πολύ φως..
Ήταν το φως της ζωής μου..
Έκανα στάση, κάτω από τον κύκλο που σχηματίστηκε πάνω από το κεφάλι μου..
Εκείνο το φωτεινό κύκλο της εξόδου, της χαράς, της αγάπης και της ελευθερίας από το βάσανο.. το βάσανο του πόνου και της θλίψης…
Έμεινα εκεί …
Άνοιξα τα χέρια… έβαλα δύναμη στα πόδια μου και με έσπρωξα ..
Ήθελα πολύ να βγω έξω.. να πάω προς τα πάνω και να απελευθερωθώ..
Δεν το έκανα…
Σχημάτισα ένα κύκλο…
Με τύλιξαν τα μαύρα μου μαλλιά και έκανα επαναστροφή…
Γύρισα πίσω..
Άρχισα να τρέχω..
Δεν με ένοιαζε που δεν έβλεπα τίποτα και ήταν όλα μαύρα..
Έτρεχα και η μορφή σου ήταν παντού..
Δεξιά, αριστερά, μπροστά μου…
Παντού..
Σε έψαχνα..
Έφτασα.. εκεί που με είχα ρίξει.. στην αρχή..
Θυμήθηκα εκεί ήσουν..
Πίσω από ένα βράχο..
Τώρα;
Υπάρχουν πάρα πολλοί βράχοι..
Λουλούδια..
Δεν σε βλέπω, σε έχασα…
Γύρισα πίσω..
Φώναξα με όλη την δύναμη που μου είχε απομείνει…
Δεν άντεξα…
Είμαι άνθρωπος..
Το μαύρο νερό με έβγαλε στην επιφάνεια..
Επέστρεψα εκεί που ήμουν..
Εδώ..
Να σε περιμένω, να σε αγαπώ, να μου λείπεις, να τρελαίνομαι..
Εδώ ναι με την καρδιά στα χέρια..
Μια ματωμένη καρδιά που σου φωνάζει πόσο σ’ αγαπά!
