Μιχάλη μου...

Σού ΄χω αφιερώσει απ' τη ζωή μου κάθε μέρα, ώρα και λεπτό...
Νιώθω νά' μαι ικανή για όλα..
Nιώθω αληθινά πως σ' αγαπώ...
Λες πως πέρασες καλά μαζί μου, όμως τώρα έχεις κουραστεί..

Φεύγεις έχοντας απέναντι μου τη συνείδηση σου καθαρήΞεχνάς..

Ξεχνάς σε μένα πόσα πράγματα χρωστάς...

Πού πας;

Θέλω όταν σου μιλάω να με κοιτάς!

Ξεχνάς...

Τίποτα μου λες πως δεν σου λέει το να συνεχίσουμε μαζί..

Κι ότι τίποτα δεν μας συνδέει τώρα πια τους δυο μας στη ζωή...
Ψυχρά..

ύπουλα..

σαν ξένη πώς μπορείς και με κοιτάς, εσύ που είχες υποσχεθεί να μ' αγαπάς και ότι θα είσαι πάντα δίπλα μου και θα είμαι το μωρό σου..
Λόγια..
Λόγια και μόνο λόγια…
Έτσι μόνο για να έχεις την ζωή σου δική σου.. και το κεφάλι σου ήσυχο..
Να έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου,χωρίς εμένα, μακριά μου..δεν το κατάλαβα η τρελή και σε πίστεψα… έφτασα και έκανα τα θέλω σου!
… και τώρα…εγώ πονάω που αντικρίζω την αλήθεια.
Νύχτα σε γνώρισα, και φεύγεις νύχτα..

Τα παράπονα που έχω στην καρδιά μου μαζεμένα, ήρθε η ώρα να τ' ακούσεις ένα-ένα:

Σε κατηγορώ γι’ αδιαφορία, για υποκρισία,σε κατηγορώ γιατί έχεις πληγώσει μια καρδιά που όλα σ’ τα είχε δώσει.

Σε κατηγορώ για αχαριστία, για προδοσία,
Σε κατηγορώ γιατί μ' έχεις σκοτώσει και δεν το 'χεις λίγο μετανιώσει.

Βροχή, στα μάτια μου ξεσπάει, μια βροχή, μπροστά σε μια φωτογραφία που μας έβγαλα κρυφά μαζί..

Κι εσύ μου έλεγες το σ' αγαπώ από συνήθεια.

Και Πες μου πως να αντιδράσω πως να συμπεριφερθώ, όταν κατάλαβα πως με κορόιδευες;Ύστερα απ' όσα κάνεις πως να σε εμπιστευτώ;

Πες μου τι να υποθέσω πες μου τι να φανταστώ;

Πόσα λάθη να μετρήσω πως να βρω λογαριασμό;

Σκέφτομαι τι πρέπει να σου δώσω, εμένανε και σένα να γλιτώσω,τι απ' τη ζωή μου ν' αφαιρέσω, μήπως και σε σώσω αν μπορέσω όπως και την άλλη φορά..
Θυσίασα εμένα για σένα αλλά εσύ τώρα πουθενά λες και είμαι από χαρτί και δεν έχω αισθήματα και πληγές..
Με έκαψες… με κομμάτιασες..
Πάρε τα κομμάτια μου να ζήσεις, την καρδιά και την ψυχή μου να κολλήσεις, και δεν με νοιάζει έτσι είναι η ζωή μας δυστυχώς, μπροστά της είναι ο θάνατος αργός,

Σκέφτομαι ποιον πρέπει να σκοτώσω, μισή απ' τη ζωή μου ν' αφαιρέσω, να στη δώσω θέλω, αν μπορέσω, αν καταλάβω πως αξίζεις αληθινά όλα θα τα έχεις από μένα παντοτινά..
Έμεινα όμως εδώ να κλαίω και να πονώ..
Τα βράδια μου έγιναν σκληρές αναμνήσεις.. σε βλέπω παντού και περιμένω να γυρίσεις..
Βραδιές γεμάτες ποτό και τρέλα.. θέλω να ξεχάσω εσένα..
Βραδιές γεμάτες μελαγχολία, κι ο ερωτάς σου μια αμαρτία,κάθε γωνιά μες την καρδιά μου είσαι και συ πουθενά.

Βραδιές γεμάτες με αναμνήσεις και υποσχέσεις πως θα είσαι εκεί, μες το μυαλό και την καρδιά γυρνάνε και παντού να είσαι συ.
Ζαλισμένη τρέχω…
Στους δρόμους, στις πλατείες παντού σε βλέπω.

Μεθυσμένη μου αγάπη, πάρε την καρδιά μου παρ' την, αφού ξέρω σαν και μένα είσαι και συ,με μισή αγάπη ποιος μπορεί να ζει;
Βραδιές γεμάτες χωρίς φεγγάρι έτσι είναι για μένα..

Αχ αυτή η αγάπη που θα με βγάλει, δεν ξέρω ούτε και εγώ τι άλλο να περιμένω από μένα που τόσο πολύ σ’ αγαπώ!

Φτάσαμε εσύ να 'σαι μόνος και εγώ να είμαι φυλακή, σ ένα δρόμο κι όπου με βγάλει.
Πιοτό δεν είσαι, μα είσαι ζάλη, είσαι αγάπη, είσαι στίγμα στην ψυχή.. αυτό μονάχα θα μπορούσε κάποιος να πει..

Περνώ.. από το σπίτι που κοιμόμασταν μαζί..
Ναι εκεί και κοιτώ σ’ αυτό το παραθύρι που έβγαινε ήλιος το πρωί και σ’ αντάμωνε στο μελαχρινό σου πρΟσωπάκι και με το φως του ήλιου λάμπαμε μαζί..

Δυο ήλιοι, δυο φεγγάρια, Θεέ μου πόσο σε καμάρωνα..
Ο ουρανός κι η γη, Θεέ πως μάλωναν μετά από ένα τόσο όμορφο βράδυ..
Πως επέτρεψες αυτό να μας συμβεί;

Μην ρωτάς το χελιδόνι γιατί η άνοιξη τελειώνει ..
Μην το ρωτάς τη καρτεράς;

Σ’ αυτό το παραθύρι βγήκε μια Κυριακή πρωί, έπεσαν βροχές όπως και στην σχέση μας αυτή..

Αντάμωσε την νύχτα και φύγανε όλα μαζί όπως και εμείς ένα Σάββατο πρωί..
Ότι και να έγινα, ότι και να γίνει δεν θα ξεχάσω την δική μας ιστορία..
Μακριά και αγαπημένη..

Έτσι το διάλεξες και πάντα θα θυμάσαι όπως και εγώ πως σε είχα πολύ ψυλά…κάποτε τον πρώτο ρόλο είχες στα όνειρα μου,πιο πάνω κι από μένανε σε είχα στην καρδιά μου.
Σ' αγάπησα, σε πίστεψα, στηρίχτηκα σε σένα,μα εσύ φτηνά με πούλησες και μ’ έπνιξες στο ψέμα.
Σε είχα ψηλά, πολύ ψηλά, μα εσύ γεννήθηκες για πράγματα μικρά.

Δε μ' αγαπάς, δεν με αγάπησες ποτέ και δεν μπορείς στων περιστάσεων το ύψος να σταθείς.

Εγώ σε εμπιστεύτηκα σαν να 'μουνα πρωτάρα, και πήρες από μένανε ό,τι ήθελες να πάρεις.
Τα πήρες όλα και έφυγες…
..πήρες εμένα και ολόκληρη την ζωή μου..
Πίστεψα σε σένα κι όλα σ’ τα ’δωσα, μ' έκανες κομμάτια μα δεν μετάνιωσα τίποτα.
Άλλαξα την ζωή μου για χατίρι σου, αν και ήξερα ότι θα έπινα το φαρμάκι απ' τα χείλη σου.
Για σένα άλλαξα τα πάντα.. φίλους και συνήθειες που αγαπώ.
Άλλαξα για σένα, μα απογοητεύτηκα, δεν εκτίμησες τίποτα.
Έκλεισα την πόρτα σ' ό,τι αγάπησα και απ' το παρελθόν μου όλα τα ’σβησα.

Με κατηγορούσες για ότι λάτρευα, μα πληγές δικές σου μόνο γιάτρευα.
Με παραμελούσες και τρελαινόμουν, στην καρδιά σου δεύτερη πάντα ερχόμουνα, με παραμελούσες κι όλο χανόσουν κι έλεγες πως είχα άδικο.
Γι' αυτό σ' όλα αυτά που πρόδωσα γυρίζω και δεν με νοιάζει τι θα πεις.. δεν είσαι σε θέση να με κρίνεις εσύ..
Πάντα είχα φίλους και γνωστούς… για σένα τους έγραψα όλους.

Μα κανείς δεν αξίζει να το κάνω αυτό.. όσο και να αγαπώ!

Δεν με εκτίμησες ποτέ και το φέρσιμό σου, μου ξύπνησε τον εγωισμό μου.

Αν δε με θέλεις μια εσύ δέκα δεν σε θέλω,δέκα δεν σε σκέφτομαι, δέκα δεν σε ξέρω.
Δεν παρακαλάω κι αν ξενυχτάω για λογαριασμό σου;
Προτιμώ παρά να σε παρακαλάω και να πονάω.
Αδιαφορείς για το τι αισθάνομαι μέσα μου για σένα.

Με παραμελείς μα κουράστηκα και πως θα φτάναμε ως εδώ δε το φαντάστηκα και πάλι εδώ να σκέφτομαι, που με πίκρανες με τις ψευτιές σου.

Έκανες πράγματα που ούτε τα φαντάστηκα, τζάμπα τα κλάματα και τζάμπα θυσιάστηκα

Κι αναρωτιέμαι:

Αφού με σκοτώνεις γιατί σ' ανασαίνω;

Αφού με εξοντώνεις γιατί σε υπομένω;

Αφού με πεθαίνεις γιατί δε ξεχνάω;

Τόσο πολύ, μα τόσο πολύ σ' αγαπάω;

Το ξέρω τελειώσανε τα όνειρα, πάγωσαν οι ελπίδες μας όλες, το ξέρω, έτσι είναι όταν μπλεχτούν οι γονείς και οι φίλοι.. πάγωσαν όλα και τον ήλιο μέσα από την ψυχή, μου πήρες, όλα μου τα πήρες, χαλάλι σου αγάπη μου, χαλάλι σου όλα για όλα..
Χαλάλι και η ζωή μου, η ευτυχία μου, το χαμόγελο μου, η χαρά μου και η ψυχή μου..
Όλα για σένα και ας είσαι πόνος για μένα..
Αλλά αναρωτιέμαι αν σ' αγάπησε κανένας, όσο εγώ και απ’ ότι μου δείχνεις δεν σ’ αγάπησαν και τότε αναρωτιέμαι ποιο βαθιά, γιατί σ' αγαπώ εγώ,δεν πειράζει όμως το έμαθα καλά, το κατάλαβα, τελειώσανε τα όνειρα μας, σταμάτησα να σε κατηγορώ, εγώ έχω την ευθύνη, μόνο εγώ που ήμουνα τυφλή και σε ερωτεύτηκα σε αγάπησα και ακόμα σ’ αγαπώ..
Σ’ αγαπώ, πονάς και πονώ, ξεχνώ από αγάπη και καλοσύνη, βάζω την αγάπη πάνω απ’ όλα και εσυ;

Τα χείλη σου στάζουν φαρμάκι και απειλές, η πικρία σε κάνει να λες κουβέντες τρελές μα ακόμη εσύ 'σαι η αγάπη μου η μεγάληΛέγε ό,τι θες, λέγε, λέγε ό,τι θες, λέγε εγώ θα σ' αγαπώ.Τα μάτια σου είναι δυο σπίθες που βάζουν φωτιές και εγώ στην απέναντι γωνιά να σου φωνάζω δυνατά απ’ ότι μου έχει απομείνει, σου φωνάζω τώρα πριν να είναι αργά, να καταλάβεις πως Λάθος καρδιά έχεις πληγώσει, και λάθος άνθρωπο πονάς,εγώ τα πάντα σου 'χω δώσει, κι εσύ την πλάτη μου γυρνάς.

Πώς τολμάς;

Μ' αυτό τον τρόπο εσύ σε μένα να μιλάς, αφού σου είπα λάθος άνθρωπο πονάς, λάθος δρόμο έχεις πάρει, και μες στη λάσπη περπατάς,εγώ σου δάνεισα για λίγο, τ' όνειρο που 'κρυβα για μας και συ το πούλησες πολύ φτηνά.
Με πούλησες χωρίς να δεις καθαρά.. έλα όμως για λίγο στην θέση μου και αν δεν μπορείς που ναι δεν μπορείς, έλα Δωσ' μου τα μάτια σου να δω το πως με βλέπεις, δωσ' μου τη σκέψη σου μαζί της να χαθώ, πάρε με στ' όνειρο που μόνος σου το βλέπεις,
Να καταλάβω και εγώ τι συμβαίνει και γιατί να συνεχίζω σαν τρελή να σου φωνάζω,
«Σ' αγαπώ κι ας μη με θέλεις, σ' αγαπώ και ας μην με πιστεύεις" έλα να μου δανείσεις την καρδιά σου ένα βράδυ, θα σου τη φέρω ματωμένη το πρωί,γιατί θα βάλω την καρδιά σου στην καρδιά μου, και θα μου λες τόσο υπόφερες και συ δεν είμαι τρελή απλά ξέρω να αγαπώ..
Σε παρακαλώ όταν θα φύγεις, σκέψου τι έχω κάνει εγώ για σένα.

Σε παρακαλώ όταν μ' αφήσεις, σκέψου πόσο πόνεσα για σένα.
Σκέψου που σου 'δωσα αγάπη όταν ζητούσες, σκέψου που σου 'δωσα νερό όταν διψούσες,σκέψου που σου 'δωσα φτερά για να πετάξεις, μα πάνω απ' όλα σκέψου εσύ πως θα με χάσεις δεν είναι απειλή απλά εγώ στο είπα, πολύ ποιο πριν, είμαι εδώ όσο μπορώ και αντέχω..

αν φύγω θα είναι παντοτινό..

θα ήμαστε ξένοι.. όπως πριν μήνες που δεν σε ήξερα..
Μην αμφιβάλεις, έχω τρόπο και διαγράφω φτάνει να θέλω.

Σε παρακαλώ όταν θα φύγεις, σκέψου πότε δάκρυσες για μένα και πριν φύγω θέλω και εγώ να σου πω Συγγνώμη καρδιά μου,ζητώ από σένα, χιλιάδες οι πίκρες που πήρες για μένα.

Όλοι έχουν κάνει λάθη μα κανείς δεν έχει πάθει τα δικά μου και ειδικά εσύ δεν είναι από κακία αλλά ΘΕΛΩ να πάθεις χειρότερα από μένα, να με νοιώσεις και να καταλάβεις μόνο έτσι θα δεις καθαρά πόσα πέρασα και πως τελικά σού ΄χω αφιερώσει απ' τη ζωή μου κάθε μέρα, ώρα και λεπτό...αλήθεια νιώθω νά' μαι ικανή για όλα νιώθω αληθινά πως σ' αγαπώ...

Τώρα;

Το τελευταίο σ' αγαπώ για σένα μόνο το κρατώ, κι ας με πονάς ακόμα,σένα μόνο το κρατώ, σαν φυλακτό στο σώμα, και θα συνεχίσω Μονάχη να ξενυχτάω, να γυρίζω και να μεθάω, να σβήσω σημάδια παλιά γιατί με πονάει η καρδιά,με δάκρυα στα μάτια και όνειρα κομμάτια, με σένα μιλάω ξανά καημός χωρίς γιατρειά,και μες τη μοναξιά μου τρελαίνεται η καρδιά μου και φεύγω γιατί χωρίς αγάπη ποιος ζει,και χάνομαι και πάλι και πάω όπου με βγάλει μια σκέψη στο νου μου τρελέ και συ μια σφαίρα κρυφή, με πονάς και...

Τολμάς και λες πως δε μ' αγαπάς, πως δεν μ’ αγάπησες ποτέ…