Μερικές φορές στην ζωή μας, περνάμε από πολλές δοκιμασίες μέχρι που φθάνουμε σε ένα σημείο και ανακαλύπτουμε, τι πραγματικά ζητάμε από την ζωή μας, μέχρι που ήμαστε ικανή να φθάσουμε, ποιοι είχαν σημασία στην ζωή μας, ποιοι δεν είχαν και ποιοι θα έχουν, σημασία αλλά και μια θέση στην καρδιά μας για πάντα.
Φθάνοντας εδώ..
Ανακάλυψα την πραγματική αγάπη..
Τον πόνο..
Την ανωριμότητα μου..
Την τρέλα μου..
Την φιλία..
Την σημασία της οικογένειας..
Την πίστη προς Τον Κύριο μας..
Το τι ζητάω από την ζωή μου, από τους φίλους μου, από την σχέση μου..
Έμαθα..
Να αγαπάω και πως είναι να σ’ αγαπούν..
Να νοιάζομαι και να αγαπάω με μέτρο..
Τι είναι εγωισμός..
Πως είναι να μετανιώνεις..
Τι σημαίνει διπλοπροσωπία..
Έμαθα τόσα πολλά σ’ αυτό το στάδιο της ζωής μου, που όσο και αν με πόνεσε, το θέλω κι άλλο, θέλω να το ξαναζήσω, να με διορθώσω τώρα που κατάφερα να είμαι αυτό που άφησα πίσω μου χρόνια τώρα..
Αυτό που ξαφνικά έχασα σε μια πορεία μου ψάχνοντας την ευτυχία και εκεί που κουράστηκα να ψάχνω, ήρθε και με βρήκε, όχι με αυτά που θέλω για να είμαι ευτυχισμένη αλλά με αυτά που χρειάζομαι για να είμαι όχι μόνο ευτυχισμένη αλλά και καλά.
Σήμερα.... σε όλους εσάς που μοιραστήκατε μαζί μου όλα αυτά, που δακρύσατε μαζί μου διαβάζοντας, που με νοιώσατε … εσάς που ήσασταν δίπλα μου και με βοηθήσατε να γράψω εδω, με καλό ή άσχημο τρόπο.... εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή σας και να σας έχει καλά Ο Κύριος μας, εδώ κάτω και σας που είστε εκεί πάνω και δεν πρόλαβα να σας αποχαιρετήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου