one more time..


Σήμερα ήρθε το μαχαίρι σου και με βρήκε..
Μέχρι και από το msn μου έχεις κάνει αποκλεισμό επαφής…
Μέχρι και εδώ;
Αλήθεια δεν σε πιστεύω..
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ακόμα συνεχίζεις το ίδιο βιολί..
Ακόμα σε κυριαρχεί η πίκρα, η κακία και το μίσος..
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς και τα κάνεις όλ’ αυτά και έχεις και την δύναμη να μην μου απαντάς, να μην μου μιλάς και να λες και μετά «προσπαθώ να σε ξεχάσω».. να ξεχάσεις τι ρε, τι;
Να ξεχάσεις πόσο με τρέλανες;
Να ξεχάσεις πως έχασα τα παιδιά μου;
Να ξεχάσεις τι;
Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ακόμη κοροϊδεύεις;
Δεν ντρέπεσαι;
Τι ρωτάω η τρελή…
Που να ντραπείς εσύ ρε παιδί μου που;
Αν μ’ αγαπούσες και ένοιωθες έστω κάτι θα ήσουν εδώ ακόμα..
Γι’ αυτό σιώπα εμένα μην μου πουλάς άλλα λόγια
Σοβαρά δεν είσαι αυτό που περίμενα να δω..
Που μου έδειχνες να είσαι..
Ντρέπομαι στην θέση σου..
Ντρέπομαι και νοιώθω τύψης όταν έρθω εκεί που είσαι εσύ και αναρωτιέμαι ρε γαμώ το πώς τα καταφέρνεις και εσύ και οι οικογένεια σου αλλά και οι φίλοι σου να είστε σε μια τρελή χαρά.. και να κρύβεστε ο ένας πίσω από τον άλλο..
Δεν λέω και εγώ είμαι καλά, αλλά για το καλό μου.. πέρασα τόσα και χρειάζομαι να είμαι καλά, εσύ όμως τίποτα μα τίποτα δεν έζησες απ’ όσα εγώ και αυτά που κάνεις φαίνονται ολοκάθαρη κοροϊδία..