δεν σε πιστεύω..

Ούτε ένα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Αλήθεια άρχισα να σε αηδιάζω
Πως μπορείς ρε Μιχάλη πως;
Περάσαμε τόσα και τόσα και ακόμη δεν κατάλαβες πως κάπου και κάπως είμαι και εγώ εδώ.
Πέρασαν τόσες μέρες, μέρες γιορτινές και ούτε ένα μήνυμα..
Μέχρι ο πατέρας σου, ο θείος σου ακόμα και ο φίλος σου μου ευχήθηκαν και εσύ;
Εσύ ΟΧΙ!
Μακάρι να σε συγχωρέσει κάποτε ο Θεός γιατί εγώ δεν θα το κάνω ΠΟΤΕ!
Σε έπαιρνα τηλέφωνο να δω τι κάνεις αφού εσύ με έγραψες..
Δεν απαντούσες λες και σκότωσα κάτι δικό σου..
Ναι σκότωσα αλλά εσύ το ήθελες και όχι εγώ.
Τέλος πάντων..
Ελπίζω να είσαι καλά.
Αν και εσύ έπρεπε να ενδιαφέρεσαι μετά απ’ όλα όσα έγιναν.
Μακάρι να σε συγχωρέσει ο Θεός και να είσαι πάντα καλά γιατί εγώ δεν θα το κάνω ποτέ και την συγνώμη σου δεν την δέχομαι αλλά ούτε θα την δεχτώ ποτέ μου.
Αν μπορούσες να δώσεις όσα στερήθηκα και όσα έχασα πολύ ευχαρίστως αλλά δεν μπορείς και αν μπορούσαμε θα γύριζα το χρόνο πίσω και αλήθεια «δεν θα σε γνώριζα ποτέ μου»..
Έγιναν όλα όμως και τίποτα δεν αλλάζει.. τίποτα!
Σαν γνωστή και ποιο μεγάλη σε συμβουλεύω να πάψεις να κάνεις τρέλες και να κοροϊδεύεις τα κορίτσια του κόσμου γιατί εκείνος εκεί πάνω μόνο μπορεί να κρίνει κάποια πράγματα και δεν θα σου βγει σε καλό .. κάποτε!
Γιατί ο Θεός αγαπάει και τον κλέφτη, αγαπά και τον νοικοκύρη και τον ψεύτη και τον φταίχτη.. και πάνω απ’ όλα κράτα το «μην εμπιστεύεσαι κανένα» .. ούτε καν εσένα, όπως έκανα πάντα εγώ και με έβγαζες τρελή.. αλλά στο είπα γελά καλύτερα εκείνος που γελά τελευταίος..
Λυπάμαι Μιχάλη μου ..
Λυπάμαι!